Jesienna sonata recenzja

Malin Fors w jesiennej odsłonie.

Autor: @Asamitt ·2 minuty
2019-11-15
Skomentuj
2 Polubienia

  "Jesienna sonata" to kolejna, z dobrze znanego mi cyklu, książka Monsa Kallentofta. Nie musiałam już walczyć ze specyficznym stylem narracji, jak przy pierwszej lekturze z policjantką Fors w roli głównej, kiedy to nieco rozpraszał moją uwagę swoistą metaforyką oraz nagromadzeniem równoważników zdań. Po zakończeniu uznałam ten element za najbardziej charakterystyczny dla Autora. Mając na koncie trzy tomy dostrzegam jeszcze jedną wspólną cechę dla cyklu (bo z pewnością to samo będzie przewijać się przez następne książki), czyli rozważania nieżyjących ofiar, które mają mieć wpływ na podświadomość genialnej Malin Fors. Mam tylko problem z geniuszem wyżej wymienionej policjantki. Oprócz tego, że miota się z każdą kolejną sprawą coraz bardziej, pije coraz więcej, ignoruje córkę, kocha, ale żyć dalej nie potrafi u boku byłego męża, to nie widać by wiele aktywności wkładała w kwestie zawodowe. Część treści poświęca się na pijackie omamy bohaterki, ale nie ma sugestii od otoczenia (poza Tove), że powinna przepracować problemy w inny sposób. Czytelnik zaczyna być zmęczony postawą Malin. W końcu Malin zaczyna być męcząca dla innych w Linköping.

  W przypadku "Jesiennej sonaty" mam mieszane uczucia. Wydawało mi się, że wszyscy pracują nad śledztwem, a Malin oddaje się rozmyślaniom. Zamordowany Jerry Petersson nie jest tą samą pomocna duszą co przypadek z "Ofiary w środku zimy". W pierwszej części przemyślenia nieżyjącego napędzały akcję, a tym razem przybiera to postać odnotowania drobnych uwag. To co było wyróżnikiem prowadzonego śledztwa zaczyna rozmywać się we mgle. A może to tylko moje mylne wrażenie? Przecież poza depresyjną aurą wokół pani komisarz i odnotowaniem mniejszej aktywności zamordowanego, nadal mamy do czynienia ze zmyślnie prowadzoną akcją śledczą, w której baczniej przyglądamy się partnerowi Fors. A ten, mimo iż nadal pokazywany jest w cieniu Malin, to można zauważyć, iż jest barwniejszą z postaci policyjnego duetu. Zeke jest człowiekiem z krwi i kości. Myślący, aktywny w śledztwie, jak i na płaszczyźnie relacji przyjacielskich z Malin. Jednak czy ktoś zapatrzony w dno butelki może myśleć o jakichkolwiek relacjach z ludźmi? Malin i tequila to dopiero para.

  Kolejne tytuły cyklu odnoszą się do pór roku, w jakich rozgrywa się akcja. Są też zapowiedzią opisów natury z jakimi się będziemy spotykać, co nie jest takie oczywiste w przypadku kryminałów. Osobiście te elementy odnotowuję na plus, gdyż zwielokrotnieją uczucia drzemiące w policjantach, przesłuchiwanych czy mordercy. Stają się namacalne w szelestach, nadchodzącym zmroku, przygaszonej plamie słońca, na dobre rozpasanym deszczu i są jak pustka, ból, rozpacz, złość, frustracja. Opisy przyrody, krótkie, acz zdecydowanie malujące aurę, oddają również klimat akcji podkreślając zagrożenie.
 
  Zdecydowanie wszystko, co kojarzy nam się z jesienną aurą jest oddane, jednak sprawa morderstwa nowego właściciela posiadłości Jerry'ego Peterssona nie jest tak skomplikowana, jak w przypadku dwóch poprzednik akcji, tej w zimie i w lecie. Powiedziałabym, że jest na tyle mało zagmatwana, że dużo wcześniej zaczniemy domyślać się, co mogło sprowokować mordercę do jego czynów, jak i to kim on jest. I na tym polega moje niezadowolenie. Wcześniej podobała mi się gra Autora, oparta na pewnych niuansach, przeciąganiu, umyślnym wplataniu w treść wypowiedzi trupów. Tym razem odnotowałam finisz zanim dobiegłam do mety. Ale na tym przecież nie kończą się działania komisarz Malin Fors. Zobaczymy, co z nią będzie po kuracji odwykowej. Być może w dalszych częściach dostaniemy usprawniony wariant głównej bohaterki? Przejdźmy do wiosny!

Moja ocena:

× 2 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Jesienna sonata
2 wydania
Jesienna sonata
Mons Kallentoft
7.5/10
Cykl: Komisarz Malin Fors, tom 3

Jesień. Linköping tonie w strugach deszczu. Ciężkie krople padają na zamek Skogsa i zwłoki pływające w fosie. Trop prowadzi do poprzednich właścicieli, członków arystokratycznej rodziny Fagelsjö. Czy ...

Komentarze
Jesienna sonata
2 wydania
Jesienna sonata
Mons Kallentoft
7.5/10
Cykl: Komisarz Malin Fors, tom 3
Jesień. Linköping tonie w strugach deszczu. Ciężkie krople padają na zamek Skogsa i zwłoki pływające w fosie. Trop prowadzi do poprzednich właścicieli, członków arystokratycznej rodziny Fagelsjö. Czy ...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Ten kto czytał dwie pierwsze części wie, że ta trzecia jest przeciętna. Ja po prostu się nudziłam. Pomysł ciekawy na napisanie książki, ale wszystko się wlecze jak „flaki z olejem”. Przykro mi, inacze...

@summer21 @summer21

Tej jesieni w Linköping panuje wyjątkowo paskudna pogoda. Strugi deszczu zalewają ulice i chodniki. Błoto i martwe gryzonie zalegają w kanałach ściekowych. W tej mało sprzyjającej aurze, biznesmen Jer...

@Natula @Natula

Pozostałe recenzje @Asamitt

Jedna jedyna
Wszyscy mają coś do ukrycia

"Jedna jedyna" stanowi dla mnie start w cykl z komisarzem Williamem Wistingiem. Ani nie był wydawany w Polsce w kolejności ani teraz - mimo istniejących na tę chwilę moż...

Recenzja książki Jedna jedyna
Wróć przed zmrokiem
Historia Baneberry Hall

Niektórzy "Wróć przed zmrokiem" nazwą taką sobie opowieścią z pogranicza grozy i sensacji. Rzeczywiście opowieść Sagera jest historią podszytą grozą umiejętnie dozowaną ...

Recenzja książki Wróć przed zmrokiem

Nowe recenzje

O Małej Hydrze, która nauczyła się latać
O MAŁEJ HYDRZE, KTÓRA NAUCZYŁA SIĘ LATAĆ
@marcinekmirela:

„O MAŁEJ HYDRZE, KTÓRA NAUCZYŁA SIĘ LATAĆ” WSPÓŁPRACA REKLAMOWA — AUTOR: Artur Tojza WYDAWNICTWO: SELF PUBLISH...

Recenzja książki O Małej Hydrze, która nauczyła się latać
Żelazny Płomień
W pogoni serca za rozumem
@podrugiejst...:

To, jak macie już imie dla swojego smoka? Chciałabym napisać tak wiele, ale wszystko wydaje mi się nijakie i spłaszczon...

Recenzja książki Żelazny Płomień
Prawo matki
📚📚Prawo matki📚📚
@carlottad_book:

"Prawo Matki", drugi tom serii "Krwią Naznaczone" autorstwa P. K. Farion to książka, która nie pozostawia czytelnika ob...

Recenzja książki Prawo matki
© 2007 - 2024 nakanapie.pl