Małomiasteczkowy recenzja

Dwa zaginięcia, jedno sprzed kilku dni, drugie sprzed dwóch dekad. Dwie sprawy, które mogą mieć ze sobą związek, albo ktoś chce, żeby miały.
Brzmi zachęcająco? Dla mnie, jak najbardziej tak, lubię tajemnice zbrodni sprzed lat. Mowa oczywiście o nowej powieści Tomasza Duszyńskiego "Małomiasteczkowy".

Joanna Wasiak, młoda studentka mieszkająca we Wrocławiu, nie wraca do domu z wieczornego biegu i znika bez śladu.
W tym samym czasie do Wiązowa, małego dolnośląskiego miasteczka, po ponad dwudziestu latach powraca policjant Konrad Cichecki.
Czy to zbieg okoliczności, że w tym samym czasie, podczas rewitalizacji rynku odkryte zostają zwłoki kobiety zaginionej w dwutysięcznym roku ?
Krystyna Biegaj, bo o niej mowa, była koleżanką Cicheckiego, którą zresztą widział jako jeden z ostatnich. Teraz, razem z Anną Rzecką, bierze udział w śledztwie, które prowadził kiedyś jego ojciec.
Powrót do rodzinnej miejscowości nie jest dla Konrada łatwy. Trudne relacje z ojcem, spotkanie z dawnymi znajomymi i wspomnienia z młodości - dzień, w którym zaginęła dziewczyna - klasowe ognisko na wieży ciśnień w Strzelinie, kończące liceum. Chłodna końcówka maja, siódemka znajomych. Czy któryś z nich miał związek z zaginięciem koleżanki ?
Wątki dwóch spraw przeplatają się, choć na pierwszy plan wysuwa się ta sprzed lat, której rozwiązanie zdaje się decydować o odnalezieniu Joanny Wasiak.
Prowadzący sprawę śledczy uzupełniają się. Konrad jest inteligentny, posiada analityczny umysł i przeczucie śledcze, widzi to, co umyka innym.

Małomiasteczkowy klimat udziela się czytelnikowi. Zdaje się, że w takich małych miasteczkach nawet czas biegnie inaczej. Nikt nie jest anonimowy, nie tylko każdy wie wszystko o wszystkich, ale wielu tę wiedzę wykorzystuje. Tu wszyscy milczą, kryją się nawzajem, szantażują, wykorzystują układy ?
W kryminale Tomasza Duszyńskiego nic nie jest oczywiste, tajemnice nawarstwiają się, a informacje dawkowane są stopniowo, wzmagając napięcie i sprowadzając niejednokrotnie czytelnika na zupełnie inne tory. Autor manipuluje czytelnikiem, zmienia bieg spraw i wprowadza nowe wątki. Wprowadza do fabuły wiele niewiadomych, powiązań i motywów, a w finale zaskakuje.
Dla mnie dodatkowym plusem powieści jest brak wulgaryzmów, często spotykanych w polskich kryminałach.
Zdecydowanie polecam!

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl