Martwe spojrzenie recenzja

W styczniu 2013 strzelec wchodzi do domu Quinlan’ów i zabija śpiące małżeństwo. Ich trzynastoletni syn nakrył zabójcę, co wywołało w sprawcy chęć pozbycia się świadków. Raymond zostaje zastrzelony, lecz ostatni członek rodziny ucieka. Wezwana na miejsce policja znajduje córkę Qinlan’ów, siedzącą przy zwłokach rodziców ze strzelbą na kolanach. Odtąd Alexandra staje się główną podejrzaną o zamordowanie rodziców. Sprawa jest medialna, siedemnastolatką zafascynował się cały kraj. Zostaje osądzona o popełnienie zbrodni i uznana za morderczynię. Po pojawieniu się dowodu na jej niewinność i oczyszczeniu z zarzutów Alex zdobywa fortunę z odszkodowania. Łatka zabójczej „Martwookiej” na zawsze będzie należeć do Alexandry Quinlan.

Po latach, jako Alex Armstrong, nadal szuka mordercy swojej rodziny. Kobieta podąża śladami przeszłości, jednocześnie starając się nie dopuścić do ujawnienia własnej. Zostaje jednak zdemaskowana przez parę szukających ją fanów. Pakuje się w kłopoty, z których ratuje ją jej dawny obrońca Garrett Lancaster. Podejmuje pracę śledczej w kancelarii adwokackiej Lancaster & Jordan. Podczas sprawdzania potencjalnego klienta trafia na trop zabójcy jej rodziców i brata.

Z upływem stron okazuje się, że to, co ukazują bohaterowie jest iluzją, a sekrety mnożą się coraz intensywniej napędzając historię. Bohaterowie mają immanentną potrzebę przekraczania granic moralnych do zachowania swych tajemnic w cieniu.
Akcja powieści dzieje się w kilku przestrzeniach czasowych oraz miejscach w USA oraz w Europie, w małych miejscowościach i wielkich aglomeracjach. Również dzięki tej różnorodności lokacji fabuła nie jest monotonna. Dodatkowym "smaczkiem" jest ukazanie technik stosowanych przez amerykańskich detektywów śledczych kancelarii prawnych oraz wykorzystywaniu sztucznej inteligencji do analizowania dowodów.

Powieść obfituje w zwroty akcji, a finał jest zaskakujący. Postać sprawcy była wprowadzona w początkowych rozdziałach, szansa na jego zdemaskowanie była, ale mnie nie udało się tego dokonać.

Porównując do innych powieści autora, które czytałam, największe wrażenie zrobiło na mnie „Idealne morderstwo”. Prócz świetnego pomysłu na fabułę jest wypełniony bohaterami, a akcja ma idealne tempo. „Uprowadzona” również miała ciekawy koncept, ale wykonanie było rozwleczone. W „Mrocznym spojrzeniu” śledztwo było porywające, intryga zawiła, a sprawca nieoczywisty, jednak znalazły się w niej dłużyzny.