Medea z wyspy ognia recenzja

"Medea z wyspy ognia" autorstwa Magdaleny Knedler to kontynuacja "Medei z wyspy wisielców". Druga część również bardzo mnie poruszyła.

"W blasku słonecznego dnia Mada dostrzegła cienie pod jego oczami i poziomą zmarszczkę na czole. Współczuła mu i kochała go teraz jeszcze bardziej. On też ukrywał pęknięcie. Nie takie jak ona, ale jednak. Miał blizny, których nikt nie widział. Szedł przez życie, zadając sobie pytania, na które brakowało dobrej odpowiedzi."

Cała historia ma miejsce w Breslau w latach 1914-1918. Medea po burzliwym rozstaniu z Johannem i zostawieniu synów mieszka sama z Teresą, jedyną służącą. W trudnych chwilach pomaga jej psychiatra Horst Achilles Lange, w którym się zakochuje z wzajemnością. Zakochani planują wspólną przyszłość, ale nie wiedzą, że los ma dla nich inne plany.
Horst otrzymuje listo od dawnego przyjaciela i za namową Mady postanawia mu pomóc. Kobieta zostaje sama, a ukochany wyjeżdża i przestaje się odzywać. Długo na niego czeka, ma nadzieję na jego powrót. Jednak pojawiają się okoliczności, przez które nie może już dłużej czekać na ukochanego. Musi zadbać o swoją przyszłość i znów zmienić swoje życie. Do tego dochodzi jeszcze pojawienie się Johanna Westhoff... Czy Medea i tym razem poradzi sobie z tym co przygotował dla niej los ?

Jest to piękna i wzruszająca historia kobiety, która mimo przeciwności losu nie upada, a walczy, która zawsze idzie pod prąd i nie boi się podjąć rękawicy. Jej życie jest bardzo zagmatwane, ale ona się nie poddaje. Kolejny raz muszę przyznać, że Medea to silna kobieta. Podoba mi się to jak przedstawia ją autorka, nie jest wcale tą straszną Medeą przedstawioną w mitologii greckiej. Wręcz przeciwnie, jest silną, dobrą kobietą, która napotkała w swoim życiu wiele przeciwności z którymi walczy. Podoba mi się, że jej życie jest wplecione w historię - tłem jest I wojna światowa. Pokazane jest jak radzili sobie wtedy ludzie, jak ciężko było kobietom.
Książka jest trudna przez wiele smutnych i strasznych rzeczy, których doświadcza Medea, ale jest też piękna, bo pokazuje ogrom jej siły i miłości. Nie jest to książka na chwilę - przeczytam i zapomnę, ona pozostaje z czytelnikiem na znacznie dłużej.

Bardzo podobała mi się pierwsza jak i druga cześć historii o Medei i chętnie poznam jej dalsze losy.