Mężczyzna, którego kochałam recenzja

„Mężczyzna, którego kochałam „to prawdziwa historia o miłości, ale nie takiej, o jakiej marzymy. To opowieść o uczuciu tak silnym, że aż destrukcyjnym”.

Te dwa zdania wystarczyły bym z zaciekawieniem sięgnęła po tę książkę. No dobra, skusiło mnie również nazwisko autora na okładce. 😏 Lubię książki Mateusza Gostyńskiego i zawsze z niecierpliwością czekam na każdą kolejną jego powieść. Tym razem mamy jednak do czynienia z duetem pisarskim – Mateusz Gostyński i Ewa Riser.

Ewa nie miała dobrego dzieciństwa. Wychowywała się w patologicznej rodzinie, nieustannie narażona na agresywne zachowanie pijanego ojca, awantury i konieczność stawania w obronie matki. Zakładając własną rodzinę obiecała sobie, że zrobi wszystko by byli szczęśliwi i by jej dziecko miało wszystko to czego sama nie miała – miłość, wsparcie i akceptację. Niby tak niewiele, a jednak niesamowicie dużo.

Wygląda na to, że jej marzenia właśnie się spełniają. Ewa ma kochającego męża i syna któremu świata by uchyliła, piękny dom oraz przyjaciół. Wiedzie spokojne i szczęśliwe życie do czasu, kiedy Adam odkrywa przed nią swoją prawdziwą, okrutną twarz. Zdeterminowana Ewa, jest gotowa zrobić wszystko by odzyskać swoje spokojne życie. Niestety po drodze popełnia wiele błędów…

„Mężczyzna, którego kochałam" to pełna emocji podróż po zakamarkach ludzkiej psychiki. Książka z pewnością kontrowersyjna i przez to, iż opisująca prawdziwe wydarzenia uderzająca w czytelnika ze zdwojoną mocą.

Niektóre opisane tu sytuacje przerażały mnie, chociażby to jak Adam podglądał własną matkę pod prysznicem w intymnym momencie albo wyjazd matek z dziećmi, na którym aż kipiało od różnego rodzaju używek. Kto by się tymi dziećmi zaopiekował, gdyby nie było tam Ewy? Takie sytuacje w ogóle nie powinny mieć miejsca, a, jak widać, niestety się zdarzają.

Ewa przytłoczona emocjami i doświadczeniami z dzieciństwa w pewnym momencie swojego życia się pogubiła. Nie wypiera się tego, nie chowa głowy w piasek, ale przyznaje się do swoich błędów i dokładnie opisuje wszystkie uczucia, które się w niej przez ten czas nawarstwiały.

Pragnęła kochać i być kochaną, jednak rzeczywistość, w jakiej się znalazła całkowicie ją przybiła. Do tego stopnia, że zwątpiła we wszystko i wszystkich. Ból, który po pewnym czasie przerodził się w całkowite zobojętnienie doprowadził do sytuacji, w której Ewa pragnęła tylko zniknąć. Na zawsze…

Kim okazał się Adam i do czego jeszcze jest zdolny? Tego kochani musicie dowiedzieć się sami. Powiem, tylko że książka kończy się w takim momencie, że chcę kolejną część na już. 😊