Panie Czarowne recenzja

"Panie Czarowne" to mój debiut jeśli chodzi o dorobek literacki Ćwieka, który jak najszybciej trzeba nadrobić. W dodatku ta powieść nawiązuje do polowań na czarownice w rejonach, w których mieszkam. Głuchołazy od mojego miejsca zamieszkania są oddalone jedynie o 27 km. Bywam tam dość często, historia polowań jest mi znana, jednak ta powieść sprawiła by jeszcze bardziej pogrzebać w historii naszego regionu.

W Głuchołazach - Mieście Kozła - pośród zwykłych mieszkańców mieszkają kobiety uzdolnione znane jako Panie Czarowne. Pilnują one swojego miasta przed tymi, którzy na nich polują. Samo miasto jest miejscowością zapomnianą. Nikt nie wie, gdzie ono się znajduje, ciężko je odnaleźć na mapie, czy do niego powrócić. O jego istnieniu wiedzą tylko ci, którzy mogą. Czar maskujący chroni zarówno Panie Czarowne jak i mieszkańców. Do czasu, gdy wkraczają do niego łowcy. Niegdyś w Głuchołazach już zawiśli ci, którzy byli obdarzeni. Czy i tym razem sabatowi grozi niebezpieczeństwo?

Jakub Ćwiek napisał bardzo ciekawą historię o czarownicach. Kobietach silnych, władczych, mądrych, lojalnych. Są to tak świetne kobiece postaci, że chciałabym poczytać o nich więcej. Każda skrywa w sobie moc, tajemnice, coś pierwotnego. Początkowo Autor zaserwował nam książkę z niespieszną akcją. Ot mamy czary mary, ludzie żyją, czarownice między nimi chadzają i ich chronią, aż nagle bach polowanko. I tak się w to wkręciłam, że książka się skończyła. Akcja z Głuchołaz przeplata się z pewnymi wydarzeniami, z których dowiadujemy się o pewnym Zakonie, który w imię Boga walczy ze złymi mocami. Poznajemy też pewną Jagnę z Krapkowic, która jak się okazało pod koniec powieści była ważnym elementem gry pewnego księdza. W książce tej jest dużo magii, zła, Ciemności. Ćwiek naprawdę napisał fajną opowieść o kobietach i serio było mi źle jak przeczytałam ostatnie zdania tej powieści. Cholerka, jeszcze bym chciała poczytać o tych Paniach.

Była to moja pierwsza książka tego Autora, która bardzo mi się spodobała. Fajnie było "zapoznać" się z fantastyczną stroną Głuchołaz, które są mi znane (urodziłam się tam - a nuż może krąży we mnie jakaś pradawna moc wiedźm :D). Czarownice bardzo polubiłam. Książka stylistycznie i językowo wpasowała się w moje gusta. Była to przyjemna lektura, od której nie mogłam się oderwać. Tym samym tak jak i Autor zachęcam do odwiedzenia tej małej mieścinki. Może z Paniami Czarownymi odkryjecie Głuchołazy, Szlak Czarownic i wejdziecie na Szubieniczną Górę? Ja od siebie dodam, że warto. Polecam serdecznie tą powieść, hej!