Wieża świtu recenzja

Po ociekającym akcją piątym tomie serii, otrzymujemy tom "pięć i pół" "Wieża świtu". Podchodziłam do tej książki jak do jeża, wcześniej nasłuchałam się opinii, że wieje nudą i że nie jest potrzebny. To wszystko przeciągnęło czytanie w nieskończoność. W międzyczasie odkładałam książkę i sięgałam po inne. Ale od pewnego momentu po prostu zaczęłam czytać i... nie było idealnie, ale nie było też źle.

Królewski Namiestnik Chaol Westfall i Kapitan Straży Królewskiej Nesryn Faliq wyruszają do Wielkiego Kagana i jego stolicy Antiki. Pragną przywrócić sprawność mężczyźnie i zdobyć nowych sojuszników w walce z Valgami.

Pierwsza połowa tomu wlokła mi się okrutnie. Prawa ręka króla Doriana skupiała się tylko na tym, że przeżywa rozterki emocjonalne i walczy z poczuciem winy i bezwartościowości. I że przydzielona mu uzdrowicielka Yrene Towers go nienawidzi. Wątek z początku był ciekawy, ale jeśli przez kolejne czterysta stron Chaol i Yrene co chwilę zmieniają zdanie co do wszystkiego to robi to się powtarzalne, nudne. Wielkie NIE.

Na plusa w tej części zasługuje relacja Nesryn i Sartaqa- jednego z synów Wielkiego Kagana. Autentycznie czułam się nimi zauroczona i z przyjemnością poznawałam dzięki nim egzotyczną kulturę kaganatu. Przy tej parze nie zdarzyło mi się, żebym przewijała bezmyślnie kartki, co niestety występowało u byłego kochanka pani kapitan.

Druga połowa nadrabia braki swojej poprzedniczki. Akcja tu właściwie się rozkręca, pojawiają się zwroty akcji i przygoda. Klarują się też relacje między głównymi bohaterami i w końcu po prostu coś się dzieje! Niesamowicie się zaskoczyłam na końcu książki, jeśli chodzi o tego "złego" i to jeszcze bardziej było dla mnie zaskoczeniem, bardzo miłym.


Kończąc całą książkę muszę przyznać, że "ta nudna połowa" była konieczna, aby ta druga była taka dobra. Była po prostu konieczna. Im więcej czasu mija tym bardziej widzę, że przemiana Chaola (której potrzeba była już naprawdę długa i wielka), zaczyna się bardzo powoli, by małymi kroczkami iść naprzód. Jak na prawdziwej terapii.

Ten tom był wyciszający, przerwą przed kolejną wartką akcją w serii "Szklany Tron".