Miłość przez małe „m” recenzja

Zupełnie nie tego spodziewałam się po tej powieści. Opis zawierający wskazówki, że w książce znajdziemy dużo kota. Kot na okładce. To wszystko sprawiło, że jako wielka miłośniczka kotów byłam przekonana, że sięgam po lekką powieść właśnie o tych czarujących stworzeniach. Tymczasem znalazłam powieść, która nie jest tylko lekką odskocznią od życia codziennego, lecz taką, która zmusiła mnie do zastanowienia się nad swoim własnym życiem i ... miała w sobie zaskakująco mało kocurów...

Pewnego zimowego dnia Samuel słyszy nieustające drapanie do swoich drzwi. Otwiera je i na progu widzi kota. Początkowo chce się go pozbyć, bo przecież nie lubi tych zwierząt, ale w końcu wystawia dla niego spodeczek mleka. Odtąd w jego samotne do tej pory życie wtargną niesamowite osobowości, które odkryją przed nim sens istnienia. Spotka nawet miłość swego życia, o którą jednak będzie musiał się trochę nastarać.

Samuel jest typowym przedstawicielem każdego z nas. Nie chodzi mi o to, że zbliżając się do czterdziestki nie mamy rodziny i żyjemy samotnie. Ale tak naprawdę większość z nas jest samotnym człowiekiem w tłumie. Ta powieść doskonale to ukazuje i zawiera bardzo dużo przesłanek jak to zmienić.

Właściwie pozostaje mi tylko napisać, że to przyjemna powieść, lecz z całą pewnością nie lekka i nie do czytania jako przerywnik między innymi powieściami. Na pewno nie liczcie na duży udział kociego bohatera, bo go nie znajdziecie. Znajdziecie za to dobry język, styl, sympatycznych bohaterów i sytuacje, które będą Wam przypominały te z Waszego codziennego życia.