#STARAPAKA NO. 3 recenzja

#Starapaka to książka, która została napisana przez Krystiana Wójcika Wójo, który jest byłym komandosem. Przez długie lata był czynnym żołnierzem, 2,5 roku spędził w Iraku i Afganistanie oraz został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Wojskowym. To zdecydowanie pokazuje nam, że książka napisana jest przez prawdziwego specjalistę i, że zdecydowanie warto jest po nią sięgnąć!

Dostajemy tutaj genialnie napisaną biografię, prawdziwego speca w swoim fachu. To właśnie on odsłania przed nami karty tego, jak działają militaria oraz zdradza wiele smaczków i tajemnic, które dla przeciętnego człowieka są wielką niewiadomą i tajemnicą. I uwierzcie mi- ta książka to prawdziwa skarbnica wiedzy, a jak już zaczniecie ją czytać, to ciężko będzie się Wam od niej oderwać. Całość napisana jest chronologicznie i stopniowo przejdziemy przez zdobywanie przez naszego autora doświadczenia i zahartowania. Razem z nim będziemy w Wojskowej Komendzie Uzupełnień, w Szkole Podoficerów, podczas jego służby wojskowej, w Iraku i w Afganistanie! Zdecydowanie warto podkreślić tutaj to, że autor pisze naprawdę dosadnie i mocno! Nie ma tutaj miejsca na lekką historię i owijanie czegoś w bawełnę. Wiele tutaj ostrych i wulgarnych zwrotów, które tym bardziej pokazują nam wydźwięk danej sytuacji oraz to, jak w obecnym momencie czuł się nasz autor i jakie emocje nim akurat targały. Według mnie, dzięki temu czytając tę książkę możemy poczuć się jakbyśmy sami rozmawiali z Wójem i opowiadałby nam on swoją historie - bez upiększania, ulepszania i górnolotnego słownictwa. W końcu na wojnie nie ma miejsca na takie rzeczy.

Książka jest też bardzo emocjonalna i na pewno historia autora poruszy wiele osób. Opisuje on wiele ciężkich sytuacji, starć, łez, bólu i rozterk z którymi przez lata swojej służby musiał się mierzyć. Ja jestem pełna podziwu dla Pana Krystiana i zdecydowanie wszystkim polecam tę książkę. Czytając ją w obecnych okolicznościach całość na pewno nabierze jeszcze bardziej wyjątkowego i unikatowego wymiaru. Do tej historii nie da się podejść obojętnie i bez emocji!