Mokradła recenzja

„Jestem kobietą uwięzioną na tym świecie przez władzę mężczyzn”.

Przenosimy się do odległych czasów, jest rok 1648, Anglia. Gdzie od kilku lat toczy się wojna domowa, a cierpią jak zawsze najbiedniejsi. Oddalone od ludzi, zupełnie na uboczu, na południowym wybrzeżu Anglii znajdują się Mokradła – kraina przypływów. Jest to miejsce piękne, zarazem bardzo niebezpieczne i nieprzyjazne człowiekowi. Od lat trwają polowania na czarownice. Opuszczona przez brutalnego męża, Alinor żyje wraz córką i synem w tym mało sprzyjającym miejscu dla człowieka. Kobieta zna się na ziołach, jest akuszerką, często niesie pomoc i ratunek. Musi uważać na to, co mówi i robi, by nie wzbudzać niepotrzebnych podejrzeń o czary i szarlataństwo. Niespodziewanie na jej drodze staje młody emisariusz James, prosi kobietę o pomoc. Ta z pewnym wahaniem udziela mu jej. Od tej pory jej życie bardzo się zmieni, przyjdzie je słono zapłacić za chwilę słabości.

Akcja powieści toczy się swoim rytmem, wywołuje duże emocje. Fabuła krąży wokół codziennego życia Alinor i jej bliskich, jest dopracowana w każdym szczególe i umiejętnie ukazana. Autorka bardzo wyraźnie kreśli sytuację polityczną i społeczną, jaka panowała w tamtym czasie w Anglii. Robi to z dużą wiedzą, zaangażowaniem i szczerością. Umiejętnie i z dużym wyczuciem łącząc wszystkie wątki w bardzo spójną całość. Lekkość pióra, płynność, powodowały, że książka jakby sama się przeczytała. Jest bardzo szczerze, realnie, brutalnie, złowieszczo.

Zabobony ich okrutna i straszna siła. Zazdrość, zawiść, okrutne pomówienia. Kobiety w tamtych czasach były traktowane bardzo przedmiotowo, miały być bezwzględnie posłuszne swoim mężom, panom i władcom. To mężczyźni decydowali o tym, co dla nich dobre. Ciekawie nakreślone tło społeczne –obyczajowe tamtych czasów. Wyzysk, stronniczość, wpływ religii na politykę, ogromna przepaść między panem a poddanym.

Bardzo klimatyczna, poruszające wyobraźnie i serce. Bardzo sugestywne opisy, powodowały, że często miałam wrażenie, że jestem częścią życia Alinor, razem z nią przemierzam jej życiowe ścieżki. Mądra, wartościowa, przejmująca. Daje do myślenia, zapada głęboko w serce. Zakończenie wywołało we mnie spore zaskoczenie i podziw dla tych niesamowitych kobiet. Już czekam na kolejną część. Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2985