Mrok duszy. Część 1 recenzja

Gdy miesiąc temu przeczytałam 1 tom tej serii ‘’ Czerń rubinu’’, byłam w wielkim szoku, jak zakończył się ten tom. Ochłonęłam trochę i sięgnęłam po drugi tom, czyli ‘’Mrok duszy’’.

Jestem chyba jedną z nielicznych osób, która nie rozdziela tego tomu na część 1 i 2. Jest to dla mnie tak spójna całość, że pomimo 2 książek i 2 innych wydawnictw, będę pisać jak o całości.

Przez długi czas po przeczytaniu tej części nie wiedziałam, co myśleć. Wiele myśli i emocji nachodziło na siebie, jest to zdecydowanie kawał dobrej książki.

Ta recenzja może zawierać spojlery

Obserwujemy, w tym tomie jak Luiza zatraca się w mroku. Żądza zemsty przejmuje władzę nad jej życiem. Na domiar złego po wydarzenia w tomie pierwszym nie wiem, co stało się z Drwalem. Pojawiają się też nowe postacie takie jak Luka Soldato, włoski dowódca. Duże zmiany zachodzą w bohaterach, ale i w ich myśleniu.

Przeczytałam chyba każdą możliwa recenzje w internecie o tym tytule, żeby nakierować swoje myśli na właściwe tory. Książki Klaudii mają to do siebie, że są dobrze skonstruowane jeśli chodzi o psychologie postaci. Myśli bohaterów są nam znane i często rozumiem ich poczynania. W książce fantastycznej trudno jest się utożsamić z jakimś bohaterem jednak nie w tej serii. Tutaj postacie wykreowane mają też takie przyziemne problemy, pomimo tego, że przeplatają się demony czy wampiry.

Według mnie ten tom był lepszy niż 1 jednak było kilka rzeczy które mi nie ‘siadły’.

Rozwiązanie wątku porwania Dawida mnie załamało, takiego zakończenia się nie spodziewałam. Płacz, pisk, łzy było mocno, jednak liczyłam na inne rozwiązanie. Wydaje mi się, że autorka ma świetny pomysł, co do następnej części dlatego nie osądzam surowo zakończenia. Nie podobało mi się wprowadzenie Luka, niestety nie zostanę jego fanką. Także postać Luizy w tym tomie mnie niesamowicie irytowała, ale to uważa, że wyszło na plus. Dzięki takiej Luizie ta historia nabiera ostrości. Nie sugerowałabym się opisem od wydawcy, może popsuć wam zabawę.

Trzeba przyznać, że Autorka nie szczypie się z tymi bohaterami i nie robi im sielankowej opowieści. Mocne i emocjonalne wątki nie są niczym dziwnym w fantastyce, ale w momencie kiedy to miał być tylko romans fantastyczny, to ja siedziałam w mocnym szoku. Ciekawa jestem następnego tomu, bo jednak te wątki z pierwszego tomu nie wyjaśniają się do końca. Echo wojny jest coraz głośniejsze i nie ukrywam liczę na tą wojnę i ostateczne starcie tych Dziewięciu Wymiarów. Nie ukrywam też, że chętnie zobaczyłabym Luizę i Luka jak walczą ramie w ramie, nie szłabym jedna w relacje romantyczne. Co tu dużo mówić jestem pochłonięta tą historią, bohaterowie są super, wydarzenia są bardzo dobrze prowadzone. Bawię się bardzo dobrze pomimo tego, że historia nie zawsze jest wesoła.