Nie zasługujesz na śmierć recenzja

Kamila Wagner w młodości myślała, że będzie miała proste i normalne życie. Teraz, stojąc u podnóża klifu, z którego zepchnęła swojego męża… Nie, nie męża. Potwora. Tyrana. Psychopatę, który ją zniszczył. Teraz jednak Eryk Wagner nie żyje. A Kamila ma szansę na to, aby zacząć od nowa.

Zostało jej niewiele czasu. Nikt nie może się dowiedzieć o tym, co się stało tamtego wieczoru. Bo właściwie… Czy coś w ogóle się wydarzyło?

Przecież byli małżeństwem idealnym. Kochali się. Mieli pieniądze. Dlaczego Kamila miałaby zabić męża? Co takiego naprawdę wydarzyło się na skraju klifu w Dover?

To już trzecia książka autorstwa Tomasza Brewczyńskiego, jaką miałam okazję przeczytać. Za każdym razem ten pisarz potrafi mnie zaskoczyć. I to nawet nie samą akcją, co samym sposobem jej prowadzenia.

„Nie zasługujesz na śmierć” to historia, która jest ukazana w dwóch liniach czasowych. Pierwsza z nich opowiada o tym, co dzieje się w trakcie nocy, w którą Kamila Wagner zabija swojego męża. Druga skupia się na przeszłości tej dwójki, kolejnych etapach ich związku oraz tym, jak przeradzał się on stopniowo w toksyczną relację.

Podczas lektury mamy okazję zobaczyć, jak zmieniają się charaktery postaci i ich wzajemne stosunki. Moim zdaniem był to bardzo ciekawy zabieg, wzbudzający wiele emocji oraz skłaniający do refleksji.

Mnie bardziej podobała się część opisująca przeszłość bohaterki, gdyż była ona uporządkowana i ciekawa. Z kolei teraźniejsza perspektywa była dość chaotyczna, szybka, urywana. Oczywiście, było to celowe i wprowadzało pewien kontrast, mający na celu podtrzymać uwagę czytelnika. Sprawiało, że od tego tytułu trudno było się oderwać.

Muszę jednak zwrócić uwagę na to, że w książce tej poruszone są trudne i niekomfortowe tematy. Nasza główna bohaterka jest kobietą niestabilną emocjonalnie oraz wykończoną psychicznie. W tym thrillerze autor zastosował dosadne, brutalne opisy znęcania się jednego człowieka nad drugim. Dlatego też uważam, że nie każdy powinien przeczytać ten tytuł. A jeśli już, to powinna być to osoba pełnoletnia i w pełni świadoma tego, co ma zamiar przeczytać.

Główny antagonista w tej historii to osoba o dwóch twarzach, umiejąca świetnie udawać dobroć oraz życzliwość. Tym większym wzburzeniem reagowałam, gdy w grę wchodziły sceny przemocy domowej. Musiałam robić sobie dłuższe przerwy pomiędzy kolejnymi fragmentami książki, bo nie potrafiłam czytać o tym bez empatii i współczucia dla Kamili.

Tomasz Brewczyński sprawił, że w moich oczach pojawiły się łzy, i to nie tylko smutku. Także te wściekłości, żalu i rezygnacji. Opisana historia bardzo mnie poruszyła, stanowiąc także pewnego rodzaju pouczenie. Bardzo ją polecam, chociaż zaznaczam, że poruszony w niej został trudny temat. Mimo to myślę, że warto się zapoznać z tym thrillerem.