Na wschód od Edenu recenzja

W życiu często musimy podejmować wybory. Nie zawsze są to wybory dobre i prawe. Niekiedy zdarza się, że znacząco wpływają one na nasze dalsze życie, a nam samym trudno zwalczyć zło, którego niewolnikami się staliśmy.

„Na wschód od Edenu” to tragiczna historia rodziny Trasków, która na przełomie XIX i XX wieku prowadziła życie w dolinie Salinas. Głowa rodu – Adam nieszczęśliwie ulokował swe uczucia, owocem czego byli dwaj synowie – Aron i Kaleb. Nie dane mu jednak było wychowywać ich w pełnej rodzinie, gdyż jego żona go opuściła, by wieść życie w burdelu. Cała opieka nad dziećmi spadła na wiernego sługę Li, który pokochał chłopców całym sercem. Byli oni różni jak ogień i woda i jedynie rywalizacja o względy ojca była czymś, co ich łączyło. Relacji między nimi nie poprawiały liczne tajemnice, a także miłość do tej samej dziewczyny. Wrażliwy Aron po odnalezieniu matki podejmuje opłakaną w skutki decyzję, która doprowadza do tragedii…

„Na wschód od Edenu” to książka, która jest uznawana za najwybitniejsze dzieło Steinbecka i najpopularniejszą powieść XX wieku. Przyznam szczerze, że osobiście bardziej podobała mi się inna pozycja tego autora, ale i w tej odnalazłam ukrytą głębię i przesłanie.

Książkę tę możemy odkrywać i odczytywać na dwóch poziomach – realnym i symbolicznym. W odbiorze realnym otrzymujemy sagę rodziny Trasków, natomiast symboliczny nawiązuje do biblijnej historii o Kainie i Ablu oraz walki dobra ze złem.

Po raz kolejny dałam się zauroczyć autorowi. Powieści Steinbecka zdecydowanie nie należą do najłatwiejszych. Musiałam poświęcić sporo czasu i dużo skupienia, aby w pełni przyswoić tę historię. Jest to jeden z niewielu autorów, u którego bardzo długie i szczegółowe opisy mnie nie nudzą, a wręcz przeciwnie – lepiej pozwalają się wczuć w opisywany klimat.

Zawiłe losy rodziny Trasków oraz bohaterów pobocznych, które łączyły się z głównymi, były wciągające, mimo że momentami musiałam przypominać sobie kto był kim, bo zarówno postaci, jak i wątków była naprawdę duża ilość. Zakończenie natomiast ma przypomnieć nam, że na wybaczenie, zarówno przez innych, jak i samym sobie nigdy nie jest za późno. Nawet jeśli w życiu dopuszczamy się złych czynów, to powinniśmy dać sobie szansę na bycie lepszym.

Powieść „Na wschód od Edenu” może i mnie nie zachwyciła, ale i tak uważam, że jest bardzo dobra i warto ją przeczytać. Sama nie mogę się już doczekać, aż sięgnę po pozostałe książki tego autora.