Czas pogardy recenzja

Seria "Wiedźmin" zdobyła dużą popularność w Polsce, ale także i w Europie. Została wydana między innymi w Niemczech, Czechach i Francji. "Czas pogardy" jest czwartym tomem serii. Cieszyłam się strasznie, gdy miałam w końcu czas by otworzyć tę książkę i zabrać się za czytanie. Saga o wiedźminie naprawdę mnie zachwyciła. Trochę jestem zdziwiona, że niektórzy nie mogą się w niej odnaleźć, ale jak rozumiem każdy ma inny gust. Andrzej Sapkowski stworzył jak dla mnie świetną i niesamowicie wciągającą historię.

"Wojna, nienawiść i pogarda. Wszędzie. We wszystkich sercach."*

Ciri całe dnie i noce spędza na podróżowaniu z Yennefer. Celem ich podróży jest szkoła w Aretuzie do której ma uczęszczać Ciri, ale również zjazd czarodziejów na Thanedd, którego Yennefer nie chce przegapić. W tym samym czasie Geralt nie próżnuje. Szuka informacji, zabija, walczy. Robi wszystko by dowiedzieć się kto ściga dziewczynkę i jaki ten ktoś ma w tym cel. Korzysta przez to z usług Codringher'a i Fenn'a, którzy są w stanie zrobić wszystko dla pieniędzy. Niestety przez pomoc wiedźminowi oboje zostają zamordowani. Jednak Geralt jest coraz bliżej rozwiązania zagadki... Pech, może szczęście chciało, że Ciri nie dała rady wytrzymać, chciała w końcu zobaczyć Geralta. Uciekła więc dlatego swojej opiekunce, gdy dowiedziała się, że wiedźmin zamieszkuje niedaleko nich. Nastąpiło spotkanie całej trójki. Czarownica pogodziła się z wiedźminem. Są w sobie tak zakochani, że są w stanie chyba wybaczyć sobie wszystko. Geralt za prośbą swojej ukochanej wyrusza z nią na zjadz czarodziei. Jednak jeszcze wtedy nie wie, że to skończy się źle... Wszędzie szpiedzy, zdrada za zdradą, wybucha wojna, elfy atakują, giną czarodzieje, ludzie umierają, księżniczce z Cintry grozi porwanie... Czy Geralt zdoła uratować tych których lubi, kocha? A Nilfgaardczycy atakują. Są jeszcze groźniejszy i bardziej żądni krwi.

"Ale ja rozpoznam prawdziwą Ciri. Rozpoznam ją na końcu świata i ciemnościach piekła."**

Andrzej Sapkowski jest polskim pisarzem fantasy. Poza "Wiedźminem" napisał wiele innych powieści czy opowiadań. Urodził się w Łodzi i do tej pory tam mieszka. Z wykształcenia jest ekonomistą. Pan Sapkowski jest laureatem wielu nagród literackich zarówno polskich jak i zagranicznych. Doskonale widać, że nie tylko zagraniczni autorzy tworzą świetne powieści. W naszym kraju mamy również wiele wybitnych autorów czy autorek. Jednym z nich jest pan Andrzej. Jeśli ktoś nie miał okazji zapoznać się z tą serią, to proponuję by przynajmniej spróbował coś przeczytać. Jeśli się nie spodoba, to trudno, ale myślę i mam nadzieję, że tak nie będzie.

"Strzyg, wiwern, endriag i wilkołaków wkrótce nie będzie już na świecie. A skurwysyny będą zawsze."***

"Czas pogardy" tak jak poprzednie części sagi o wiedźminie przeczytałam szybko. Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony, czytałam ją z zaciekawieniem aż do samego końca. Tak jak w poprzedniej części było dla mnie za mało Geralta. Mam nadzieję, że w następnej części będzie go więcej. Pojawiły się oczywiście nowe postacie, ale żadna jakoś mnie specjalnie nie zainteresowała. Jedynie może Szczury, czyli spółka rozrabiaków, którzy pojawiają się na końcu książki. Zobaczymy jeszcze jak ten wątek rozwinie się w następnej części. Z starszych postaci, to cieszyłam się z obecności Triss i Jaskra. Czarownicę polubiłam, a trubadur jest taką optymistyczną postacią. Mała Ciri jednak mnie zadziwia. Podczas walki zachowuje się jak jakaś doświadczona i odważna osoba, ale tak ogólnie to bywa nieśmiałą i trochę kapryśną dziewczynką. Zapewne do końca serii jeszcze będzie widać jej przemianę w dorosłą osobę. W powieści pojawiło się dużo śmiesznych momentów, co jest dla mnie plusem. Oczywiście pojawiają się też takie momenty, w których ciągle leje się krew. W książce czasami pojawiają się trudne słowa do zrozumienia, a język jest trochę taki typowy dla średniowiecza. Niektórym może trochę utrudnić to czytanie, ale wątpię. Pojawiają się również przekleństwa, więc jeśli ktoś naprawdę za nimi nie przepada to raczej to mu się nie spodoba. Były momenty, gdzie te przekleństwa były jakby na miejscu i trochę dziwnie byłoby, gdyby autor użył w tym miejscu innego słowa. Jak dla mnie książka trzyma poziom poprzednich części i podoba mi się równie bardzo jak poprzednie. Jestem pewna, że ta seria na długo zapadnie mi w pamięć.

"- Nie nauczyli mnie leczyć - powiedziała gorzko. - Nauczyli mnie zabijać, tłumacząc, że w ten sposób będę mogła ratować. To było wielkie kłamstwo, Koniku. Okłamali mnie."****

Podsumowując, "Czas pogardy" strasznie mi się spodobał i na pewno sięgnę po kolejną część historii o wiedźminie. Polecam wszystkim. Starsze osoby również powinny znaleźć tutaj coś dla siebie. Rozumiem, że każdy ma inny gust, ale myślę, że warto dać szansę panu Sapkowskiemu.

*cytat z książki, strona: 207.
**cytat z książki, strona: 245.
***cytat z książki, strona: 20.
****cytat z książki, strona: 270.