Najsłynniejsze opowiadania wigilijne recenzja

Zbiór trzech opowiadań bożonarodzeniowych traktujący o najważniejszych, dziewiętnastowiecznych tradycjach świątecznych. O kwestiach duchowych, dobroczynności i bezinteresowności, potrzebie spędzania tego wyjątkowego czasu z bliskimi, ale także o kwestiach bardziej przyziemnych, np. o przystrajaniu wiekowych kaplic na narodzenie Jezusa Chrystusa, o wołowinie gotowanej lub smażonej oraz o puddingu śliwkowym. Historie napisane przez wybitnych przedstawicieli angielskiej literatury, Charlesa Dickensa oraz Anthony'ego Trollope'a.

O ile treść "Kolędy prozą", czyli słynnej "Opowieści wigilijnej", kojarzy wielu, choćby tylko powierzchownie, o tyle dwa pozostałe opowiadania z tomu, "Boże Narodzenie w rezydencji Thompsonów" oraz "Boże Narodzenie na plebanii w Kirkby Cliffe", będą gratką dla koneserów twórczości Trollope'a. Obydwa utrzymane w lekkim tonie, traktują o ludziach i ich codziennych rozterkach. Pierwsze z opowiadań to istna komedia omyłek, przepełniona doskonałym angielskim humorem historia małżeństwa, które w ostatniej chwili próbuje dotrzeć na święta z Francji na wyspy. A jak powszechnie wiadomo, gdzie się człowiek spieszy, tam się diabeł cieszy, sprawiając, że pozornie nieskomplikowana podróż o mały włos nie kończy się fiaskiem. Drugie z opowiadań to już historia pewnej pierwszej miłości i dowód na to, że tylko bardzo młodzi ludzie potrafią przejść w ciągu jednej doby od miłości do nienawiści i z powrotem.

Ostatnie przedświąteczne dni spędziłam w tym roku właśnie z "Najsłynniejszymi opowiadaniami wigilijnymi" i jestem z tej lektury szczególnie usatysfakcjonowana. Anthony Trollope jest moim osobistym odkryciem. Synonimem doskonałego, angielskiego humoru, wplecionego gdzieś pomiędzy klasyczne opowieści o obchodzeniu Bożego Narodzenia w XIX w. Bawiłam się przy tych jego historiach wybornie i nabrałam ochoty na zgłębienie jego nieświątecznej twórczości. Ale nie sam Trollope tworzy ten tom, bo jest to zbiór przemycający wiele ponadczasowych wartości, w tym chyba najbardziej potrzebę bycia w tym czasie z najbliższymi i dzielenia z nimi tych wyjątkowych chwil. Przypominający, że w tych nadchodzących dniach liczy się przede wszystkim drugi człowiek. A zatem nie prezenty, gadżety czy sernik z rodzynkami (lub bez, jak kto woli), a bezinteresowna pomoc tym, którzy tej pomocy najbardziej potrzebują. Czas jest tym najcenniejszym, czym możemy obdarować innych.