Szare śniegi Syberii recenzja

Po angielsku 'Between Shades of Grey', 'Szare śniegi Syberii' ukazała się w 2011 roku w Penguin Group. Jak czytam w anglojęzycznej Wikipedii, powieść stała się bardzo popularna i zdobyła nawet nazwę A New York Times Bestseller. Autorka jest Amerykanką, córką litewskich uchodźców. W Polsce powieść ukazała się w Naszej Księgarni.
Porównując okładki, widzę zalety obu, ale w tej z Penguina jest coś lirycznego.
Moje pierwsze wrażenie z tej książki było skojarzeniem z 'Dziennikiem Anne Frank'. Też wojna, też narracja z punktu widzenia dziewczynki utalentowanej artystycznie i też specyficzny sposób opisu, takie coś w stylu 'jak chłop krowie na miedzy'. Poczytałam w necie i znalazłam odpowiedź na stronach anglojęzycznych: jest to powieść dla młodzieży. Stąd przystający do percepcji nastolatka sposób opisywania tego świata. Przyznam szczerze, że mi się to bardzo spodobało, a książka mnie wciągnęła.
Jest to epicka opowieść o tym, jak marka i dwoje dzieci zostało zesłanych na Syberię. Lina i Janas to rodzeństwo. Mają matkę, ale ojciec został zabrany innym pociągiem. Zesłanie to brud, głód i zimno, ale i przejawy dobroci, czasami w szorstkiej formie. Książka ta tak wzrusza dlatego, że jest opowieścią o kochającej się rodzinie, którą spotkało traumatyczne doświadczenie i dlatego, że rodzina Vildasów z książki reprezentuje cały naród Litwinów, którzy mocą wielkiej polityki zostali przyłączeni do ZSRR. Często akcentuje się odmienność języków: litewskiego i rosyjskiego. Dla nich rosyjski jest językiem nabytym. Ze wspomnień Liny o jej domu wynika, że żyli oni kulturą zachodnią. Dla nas, Polaków to oczywiste, ale nie dla Amerykanów. Język litewski jest językiem bałtyckim, tak jak łotewski (którym potrafili się posługiwać moi dziadkowie.... litewskim też, ale to inna sprawa), i co prawda są to języki indoeuropejskie, ale nie słowiańskie. Czasami, to tych latach ZSRR zapominamy, że Litwa i Łotwa zostały siłą bez ich woli włączone do ZSRR.
Książka uczy historii, tak jak historii uczył 'Dziennik Anne Frank'. Dlaczego Polacy nie piszą takich książek dla młodzieży międzynarodowej? O tym co w naszej historii było dobre?