Pocztówka z Arles recenzja

Regularnie mam tak, że przychodzą momenty, że nie chce mi się nic czytać, a później nagle nie mogę oderwać się i czytam jedną książkę za drugą. Ta niemoc czytelnicza dopadła mnie w okolicach świąt. Było dużo pracy, zamieszanie, nic nie szło swoim tempem i świat dosłownie oszalał. Po nowym roku na szczęście przeskoczyłam w tryb, który nazywam szkoda czasu na sen. A do tego przyjechało do mnie sporo zapowiedzi wydawniczych i aż mnie paliło, żeby je czytać. Jedną z nich jest "Pocztówka z Arles", na którą patrzyłam i patrzyłam i w końcu stwierdziłam, że teraz na nią kolej. A czy była warta uwagi?

Po opisie na okładce do głowy przyszło mi tylko jedno stwierdzenie: kryminał, to musi być kryminał. Czy to się sprawdziło?

Poznajemy głównego bohatera, Anioła. Pseudonim jakże dziwny, bo mężczyzna jest zabójcą. Cóż, skojarzeń może być cały ogrom, a tutaj dostajemy człowieka pracującego dla mafii. Zajmuje się czarną robotą, czyli ma sprzątać tych, którzy z jakiegoś powodu są już zbędni. Jak to często bywa, w przypadku takich ludzi, facet pracuje sam i nie wyobraża sobie, że miałby mieć wspólnika. No standard bym powiedziała. Co ciekawe, nie pragnie on domu, wielkiej willi i wydawania pieniędzy na drogie samochody, a wręcz przeciwnie, nie potrafi usiedzieć w jednym miejscu wmawiając sobie i innym, że ustala własne zasady i według nich żyje. Podobno też łamie kobiece serca, ale czy to aby nie jest tylko romanse? To zostanie zweryfikowane gdy mafia zejdzie na dalszy plan dla niebieskookiej piękności.

Na początku stwierdziłam, że to musi być kryminał, ale ostatecznie podczas czytania okazało się, że to powieść sensacyjna i idealnie nadawałaby się do nakręcenia filmu akcji. Problem polega tylko na tym, że to już było. Jasne, pewne elementy są inne, ale nie ma tu za grosz własnego pomysłu tylko lecenie utartym schematem. Nawet bohaterowie, mimo, że bardzo ich polubiłam, wydawali mi się dziwnie znajomi i to nie w ten pozytywny sposób, gdy się po prostu lubi i czuje pewnego rodzaju więź z każdym z nich, a niestety, jak bym już gdzieś ich widziała lub o nich czytała.

Mogę natomiast pochwalić tempo akcji, bo jest szybkie i bardzo dobrze oraz to, że autor nie rozciąga opisów niewiadomo po co i nie ciągnie się fabuła nudząc czytelnika. Ciężko tu złapać oddech, bo leci wszystko na łeb na szyję. Dla mnie to zaleta, choć pewnie nie dla wszystkich.

Podsumowując. Nie odkryjecie w tej książce nic nowego, a pewnie będziecie się domyślać jak się wszystko potoczy już na początku. Całość jest do przewidzenia, a szkoda. Mimo to, jeśli lubicie powieści, w które wplątana jest akcja, mafia, pościgi, śmierć, a tym wszystkim miłość, to polecam przeczytać i wyrobić sobie własne zdanie.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Novae Res.