Recenzja książki Zawsze ktoś patrzy

"Zawsze ktoś patrzy" to pierwsza książka autorstwa Joy Fielding, która trafiła do mojej domowej biblioteczki jakieś dwa lata temu (prezent świąteczny). Pomimo interesującego opisu zawsze znalazła się jakaś inna pozycja, która wcisnęła się w tzw. kolejkę do przeczytania. W końcu jednak i na nią przyszła pora. Muszę przyznać, że na samym początku miałam mieszane uczucia, co do odbioru treści, ale w miarę rozwoju sytuacji i pojawiających się nowych osób oraz wydarzeń, lektura mnie naprawdę wciągnęła. Jest naprawdę duże prawdopodobieństwo, że sięgnę po kolejne powieści Joy Fielding.

Autorka przedstawia swoją główną bohaterkę - Bailey Carpenter - jako osobę zamożną, czerpiącą dużą satysfakcję z wykonywanej pracy - jest świetnym detektywem w znanej firmie prawniczej. Podczas jednej z obserwacji pada ofiarą brutalnego gwałtu, po którym nie może się otrząsnąć. Od tej chwili często wątpi, co jest rzeczywistością, a co wytworem jej wyobraźni. Powrotu do stabilności emocjonalnej nie ułatwia trwający już od pewnego czasu proces, wytoczony kobiecie przez przyrodnie rodzeństwo (chodzi o naprawdę duży spadek po ojcu), ani ukochany, który w tych najtrudniejszych momentach nie jest wsparciem, a wręcz przeciwnie.

Czy Bailey dojdzie do siebie po ataku?
Czy osoby, które są dla niej wsparciem mają na uwadze jej dobro, czy własny interes?
Czy prowadzone na własną rękę śledztwo pomoże w ujęciu przestępcy, czy doprowadzi bohaterkę do szaleństwa?
Czy sama ofiara gwałtu zostanie w końcu sama aresztowana za "prześladowanie" potencjalnych oprawców, których widzi i słyszy w spotykanych oraz obserwowanych (a nawet podglądanych) mężczyznach?
To tylko nieliczne z pytań, na które znajdujemy odpowiedzi sięgając po "Zawsze ktoś patrzy".

Książkę czyta się szybko. Fabuła wciąga, a pojawiające się postacie sprawiają, że po raz kolejny analizujemy czy dana osoba ma coś wspólnego z gwałtem, a później także z tajemniczymi telefonami. A może tak naprawdę nikt nie dzwoni po nocach... może to jednak wytwór wyobraźni i objaw szaleństwa... podobnie jak głosy w głowie, które wciąż wypowiadają te straszne słowa...