Niebiańskie osiedle recenzja

Przede wszystkim bardzo dziękuję wydawnictwu @czwartastronakryminalu i autorowi @cwirlej za możliwość zrecenzowania „Niebiańskiego osiedla”, czyli pierwszej części nowej serii kryminalnej z dziennikarzem śledczym, Marcinem Engelem. Już czytając opis wiedziałam, że to książka dla mnie i podczas jej czytania pojawi się dużo najróżniejszych emocji.

Niebiańskie osiedle zostaje rozreklamowane w wielu miastach w Polsce. Jego twórcy oferują ludziom starszym możliwość zamieszkania w domach, wybudowanych specjalnie na ich użytek, by w luksusowych warunkach mogli dożyć końca życia u boku Pana. Czeka na nich tam spokój, cisza, życzliwość i przede wszystkim wiele udogodnień, na takich osiedlach bowiem oprócz domów wybudowane zostaną sklepy, apteki, a nawet przychodnie lekarskie tylko dla mieszkańców osiedla. Brzmi jak marzenie? Lecz czy to na pewno uczciwa oferta?

Od pierwszych stron autor nas zaskakuje, szybko wprowadzając swego rodzaju niepewność – niby wszystko jest w porządku, ale podświadomie czujemy, że jest w tym jakiś haczyk. Niedługo później pojawia się główny bohater – Marcin Engel, dziennikarz śledczy, zamieszkujący Warszawę. Nie da się go nie lubić, ma pewien instynkt i wie, kiedy coś jest podejrzane i należy się temu głębiej przyjrzeć. Oprócz niego poznajemy też jego znajomych – dziewczynę Dżesi, przyjaciółkę Kamę i moją ukochaną bohaterkę – babcię Matyldę. Jeśli Marcin nie przekona was do siebie, to jestem pewna, że babcinemu urokowi się nie oprzecie ;) To się dopiero nazywa silna, kobieca bohaterka i oby takich więcej! Szczerze mówiąc, gdyby babci Matyldy było trochę mniej, chyba czytałoby mi się gorzej, mimo dużej ilości tajemnic i akcji. To ona była łącznikiem całej akcji i jedną z najważniejszych postaci w książce, ale jeśli chcecie się dowiedzieć w jaki sposób to musicie przeczytać „Niebiańskie osiedle”, które serdecznie Wam polecam. To naprawdę świetny początek nowej serii i nie mogę doczekać się kontynuacji❤️

"Zresztą każdy obyty w świecie człowiek dobrze wie, że z dziewczynami nie ma co walczyć. One mają rację zawsze, a my tylko wtedy, jeśli one racji nie mają, czyli nigdy. Lepiej więc siedzieć cicho i się nie sprzeczać, bo to się dobrze nie kończy."