Recenzja książki W deszczu

"Jeśli brakuje nam nadziei, najpierw umiera dusza, a później jej śladem podąża rytm serca.."

Poznajcie Aleksa, a właściwie to Aleksandra. Jest perkusistą w jednym z najbardziej popularnych zespołów w Szwecji. Kiedy jeden z członków zespołu postanawia odejść, reszta również odchodzi. Wraca on do swojego rodzinnego domu, w którym nie miał szczęśliwego dzieciństwa. Po powrocie zderza się ze swoimi demonami przeszłości, którym nie pozwalał przez tyle lat się ujawniać. Walczy również z ogromnym bólem, które wywołują u niego wspomnienia. Aleks wie, by ułożyć sobie życie musi uporać się ze swoją przeszłością, która tak bardzo odciska się na każdym kroku. W tak bardzo znienawidzonym przez siebie domu, będzie musiał stawić czoła, ze wszystkimi demonami i odpowiedzieć sobie na najbardziej nurtujące go pytania.. Co się stało z jego miłością życia, Kaylą? Dlaczego zostawiła bez żadnego pożegnania? Gdzie wyjechała? A przede wszystkim, czy jest szczęśliwa? Czy ułożyła sobie życie bez niego?

"W deszczu" to opowieść Ani Dąbrowskiej przede wszystkim o sile miłości, takiej prawdziwej, niezmiennej. Ale także o bólu, śmierci najbliższej osoby, uzależnieniu od alkoholu, trudne dzieciństwo jak i młodość. A także strach przed krzywdą dzieci, która paraliżuje i przeistacza się w obsesję. Ta powieść przede wszystkim ma nauczyć zaufania do drugiego człowieka, które w dzisiejszym czasie jest bardzo ograniczone. Ma także pokazać nam, że nasze dzieci nie mogą uczyć się na naszych błędach, muszą popełniać swoje by poznać prawdziwe życie. To ma przede wszystkim ich i nas umacniać i hartować. Buduje ich, ale i nasz charakter.

Powieść prowadzona jest dwutorowo, mianowicie na czasy dzieciństwa bohatera jak i obecne, teraźniejsze. Jak mam być z wami szczera jego postać tak mnie irytowała, że miałam ochotę chłopa zabić gołymi rękami. Ale czytając dalej tę książkę, wczuwałam się w jego coraz bardziej, coraz bardziej odczuwałam jego ból, a na samym końcu to już przepadłam w nim do reszty. Gdzieś w opinii przeczytałam takie zdanie: "Elektryzuje ogromnym ładunkiem emocjonalnym."I się z tym zgodzę. W końcu dwie zranione dusze, otoczone łzami i bólem, odnalazły się w deszczu.. Deszcz - to on niepozornie wygrywa melodie naszego serca, tylko musimy się bardzo dobrze w nie wsłuchać..

Książkę polecam bardzo, bardzo, bardzo. Chyba jedna, jedyna polskiego autora, po którą sięgnę jeszcze nie raz i nie dwa. Wydaje mi się, że pozycja ta będzie bardziej idealna jesienną porą, z kubkiem herbaty w ręku, z kocem podczas deszczu..

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl - za co dziękuje :)