Kryształowa korona recenzja



Ostatnie tomy cyklów, trylogii czy serii, są najczęściej ciężkim przejściem. Podczas lektury ostatniego tomu mam obawy, że autor czy autorka nie połączy wszystkich wątków, bądź jakieś pominie i będę niezadowolona. Oczywiście to są tylko obawy, w większości przypadków jestem zadowolona z zakończeń. Lubię, gdy autor zostawia jaką otwartą furtkę, delikatne niedomówienie, lubię się zastanawiać, co mogłyby się stać. Jednak nie lubię niedokończonych wątków, które były ważne, które dużo wnoszą do historii. Z niecierpliwością czekałam na piąty, ostatni tom cyklu Przebudzenie Powietrza Elise Kova, w chwili, gdy miałam w rękach “Kryształową koronę” zachwyciłam się okładką. Każdy tom z tego cyklu jest przepięknie wydany, okładki są wspaniałe i przyciągają oko, a jak z treścią? Powiem szczerze, że często spotykałam się z opiniami, że ten cykl jest nudny, albo styl autorki jest zły, jednak podeszłam do tych książek z czystą głową. Osobiście całość podobała mi się i jest warta poznania, dla samej historii o magii żywiołów.

Burzliwe wydarzenia z poprzedniego tomu, doprowadziły do całkowitej zmiany biegu wydarzeń w życiu Vhally Yarl, ale nie tylko w jej życiu. Całe Cesarstwo Solaris popada w coś gorszego niż nowa wojna, nowy tyran wydaje się wszechmocny, a Vhalla wydaje się bezsilna. Nie tylko bezsilna, ale również i odpowiedzialna za to wszystko, co się dzieje. Z chwilą, z która dowiedziała się, jak bardzo naiwnie podążała za złem wcielonym, a nie za swoim ukochanym, rozpadł się świat, w który dopiero się odbudowywał. Obecnie z grupką przyjaciół przemieszcza się, szukając rozwiązania z tej sytuacji.

Po raz kolejny nie zawiodłam się na tym cyklu. Przyznaję, że nie jest on wybitnie dobry, ale jest ciekawy i potrafi wciągnąć. Magiczny świat i magia żywiołów to jest to, co lubię i z przyjemnością sięgam po książki z taką tematyką. Jak pisałam w poprzedniej recenzji, romans dwójki głównych bohaterów jest spoiwem całej fabuły. Żałuję, że większość książek opiera się na romansach, a coraz mniej na dobrze zbudowanych fantastycznych światach. Jednak muszę przyznać, że historii Vhalli i Aldrica nic nie umniejsza, a ich romans jest swoistym spoiwem. Akcji w książce nie uraczymy jakoś dużo, lecz nie jest to książka nudna. Wszystko wydaje się idealnie zrównoważone, bitwy i walki, podróż przez znane nam miejsca z poprzednich części są miłym powrotem do tego, co znamy. Nie tylko odwiedzaliśmy miejsca nam znane, lecz również spotykaliśmy kilku bohaterów i z przyjemnością czytałam o ich życiu w tych trudnych czasach.

Dużym plusem, jest fakt, że autorka trzyma poziom książek. Oczywiście były lepsze i słabsze tomy, lecz styl autorki jest dla mnie przyjemny i nie zmieniał się podczas tych wszystkich części Przebudzenia powietrza.

Emocje po raz kolejny wzięły górę podczas lektury tego cyklu, a w tym tomie, było ich o wiele więcej. Każde wspomnienie osób, których już nie ma, było bolesne, lecz zakończenie było dobre, trochę słodkie, lecz gorycz, jaka ciągnęła się przez wszystkie tomy, pozostawiła swój smak i przy tej książce, co dało dobre zakończenie tej historii. Z chęcią powróciłabym do tego świata, lecz również przyjmuję, że to koniec i jestem pewna, że wrócę do tych książek. Chciałabym wam ją polecić jako lekką przygodę z magią żywiołów i romansem, który się rozwija powoli przez wiele przeszkód, które są stawiane między bohaterami. Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.