Nieodpowiednia dziewczyna recenzja

Jesień to doskonały czas, aby poświecić chwilę na własny rozwój. Ja stawiam na czytanie książek, z których można wynieść naprawdę bardzo wiele. Siedząc na huśtawce mogłabym pochłaniać jedna historie za drugą. Jakiś czas temu dzięki portalowi nakanapie.pl miałam okazję przeczytać wspaniałą i bardzo przejmującą powieść J. Harrow „Nieodpowiednia dziewczyna”.

Głównym bohaterem jest Daniel , który wraz z całą rodziną przeprowadza się z Wrotham do Londynu. Daniel miał ma wielkie szczęście, że posiada tak wspaniałych rodziców. Miał cudowne dzieciństwo, a obecnie też nie ma najgorzej. Wraz z nimi i młodszą siostrą Cecille, wprowadza się do nowego mieszkania. Nie jest może ono szczytem ich marzeń, ale na pewno będzie łatwiej dojechać im do pracy czy szkoły. Któregoś dnia Daniel odkrywa w podłodze stary pamiętnik należący do młodej dziewczyny o imieniu Jojo. Dowiaduje się o traumie, jaką musiała przeżywać w młodości każdego dnia. W późniejszym czasie układa sobie życie, ma wspaniałą żonę i prace. Jednak ta jedna rzecz nie daje mu spokoju. Co stało się z tamtą dziewczyną? Opisywała tam smutne lata swojej młodości i przykre doświadczenia. Daniel nie miał pojęcia, że pewnego dnia w studiu tatuażu pozna autorkę tych wpisów. Jak potoczą się ich dalsze losy?

"Nieodpowiednią dziewczynę" pochłonęłam w jeden dzień. Czytało się ją błyskawicznie, ale nie mogłam oprzeć się uczuciu, że wiem, co wydarzy się dalej. Książka była dosyć przewidywalna i napisana wedle jakiegoś schematu. Od razu na myśl przyszedł mi jeden z tytułów, gdzie główny bohater popełnił dokładnie ten sam błąd, myśląc, że robi dobrze. Mimo wszystko historia opowiedziana przez J. Harrow oderwała mnie od rzeczywistości na kilka godzin, nie sprawia niestety, że moja ocena nagle podskoczy. "Nieodpowiednia dziewczyna" miała potencjał, ale wydaje mi się, że nie w pełni został on wykorzystany. Nie ukrywam, że w przypadku tej powieści miałam duży apetyt i liczyłam na popis artystki i jej warsztatu. Miałam okazję czytać wiele debiutów, które porywały od pierwszych stron i były strzałem w dziesiątkę od samego początku. Wiem, jak trudno jest stworzyć coś nowego, dlatego odpowiednio to nagradzam. Niestety posługiwanie się utartymi schematami nie jest dobrym rozwiązaniem, bo czytelnik wie, czego może się spodziewać na następnych stronach, a przecież autor powinien dążyć przede wszystkim do zaskoczenia swoich odbiorców. Liczę, że nie jest to ostatnia książka tej autorki i trzymam mocno kciuki, aby rozwinęła skrzydła i znalazła temat w którym się odnajdzie. "Kiedyś powiedziałeś mi, że cierpienie jest w życiu potrzebne, żeby w pełni docenić szczęście. To prawda, ale ja bym tu coś jeszcze dorzuciła. Potrzebujemy cierpienia również po to, by poznać samych siebie."

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl