Wszystkie nasze klęski recenzja

„Wszystkie nasze klęski” to kontynuacja losów bohaterów książki „Wszyscy jesteśmy łotrami”, czyli mrocznej historii opowiadającej o krwawym turnieju magicznym, w którym wygrać może tylko jeden z siedmiu uczestników znanych rodów. Wygrany otrzymuje władanie wysoką i rzadką magią, a na szali stoi życie każdego z uczestników, bo jest to turniej na śmierć i życie. Jednak wystąpiły pewne komplikacje. Turniej może wygrać jedna osoba lub można go zniszczyć, ratując jego uczestników. Może on się również rozpaść i pozbawić wszystkich życia. Jak zakończy się ta historia?

Pierwsza część niesamowicie mnie pochłonęła i już wiedziałam, że nie spocznę, dopóki nie poznam zakończenia tej opowieści, więc z ogromną chęcią sięgnęłam po „Wszystkie nasze klęski”, a ta książka wciągnęła mnie jeszcze bardziej. Jest to dylogia, więc ta druga część jest jednocześnie ostatnią. Ja jestem bardzo usatysfakcjonowana takim zakończeniem, jednak jest kilka wątków, które chciałabym, aby potoczyły się inaczej – jednak nie będę ich zdradzać, bo musiałabym zdradzić ważne rzeczy fabularne, a tego nie chcę robić, żebyście mieli większe emocje, czytając ją.

Jeżeli chodzi o moje emocje, to czytałam tę historię z ogromnym napięciem, dreszczykiem i niedowierzaniem. W zasadzie ciężko było mi się od niej oderwać, bo to ciągłe napięcie i niepewność, co się stanie były nie do zniesienia. W pierwszej części dopiero zapoznajemy się z magicznym światem i bohaterami, więc trzeba czytać wolniej i z większą dokładnością, ale przy drugiej części, gdy już znamy ogólny zarys i jesteśmy wdrążeni do tego świata, to leci się rozdział za rozdziałem do utraty tchu. Jest to jedna z moich ulubionych dylogii i długo o niej nie zapomnę.

Bohaterowie bardzo się zmienili pod względem charakteru, możemy tutaj obserwować ich przemianę. To sprawiło, że zaczęłam bardzo kibicować postaciom, za którymi w pierwszej części nie za bardzo przepadałam. Niesamowicie łatwo jest się wkręcić w ten świat i utożsamić się z bohaterami, a to jest dla mnie w książkach bardzo ważne, wręcz niezbędne – brawa dla osób autorskich. Uwielbiam tę dylogię i polecam ją każdemu, kto lubi fantastykę młodzieżową i mroczne turnieje.