Muzyka nocy recenzja

Wielu może się wydawać, że „Muzyka nocy” Jojo Moyes to nowa powieść autorki. Tymczasem to polskie wydanie napisanej w 2008 roku książki.

Kiedy mąż Isabel ginie w wypadku, świat kobiety się wali. Przyzwyczajona do dobrobytu, żyjąca w dostatku, nie mająca pojęcia o utrzymaniu domu czy wychowywaniu dzieci. Gdy brakuje funduszy sprzedaje dotychczasowy dom i razem z dziećmi – córka Kitty, syn Thierry – przeprowadza się na wieś, do odziedziczonego po dalekim krewnym domu. W bliskim sąsiedztwie mieszkają Laura i Matt McCarthy, mający chrapkę na „hiszpański dom” Isabel – opiekowali się jego poprzednim właścicielem, byli prawie pewni że dom należy im się jako dowód wdzięczności staruszka.

Czy przeprowadzka rozwiąże wszystkie problemy Isabel? Czy wraz z dziećmi odnajdzie tam spokój i zbuduje życie na nowo? Dlaczego hiszpański dom przyciąga ludzi? I czy hiszpański dom komuś przyniesie szczęście?

Choć „Muzyka nocy” to jedna z pierwszych powieści autorki można zauważyć w niej charakterystyczny styl - lekki, z umiejętnie tworzonymi bohaterami, którzy zmieniają się na skutek różnych przeżyć i doświadczeń. Pozornie to prosta historia, jednak spod pierwszej warstwy wyłaniają się rodzinne tajemnie i intrygi, przepracowanie straty i życie w żałobie, trudy macierzyństwa, zdrada i manipulacja. Bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi słabościami i obsesją. Mają pasję i z nadzieją patrzą w lepsze jutro.

Czytelnicy na całym świecie pokochali Jojo Moyes za "Zanim się pojawiłeś" i żadna kolejna książka z tą miłością nie wygra. „Muzyka nocy” to powieść dla fanów autorki ale i dla zwyczajnych czytelników, którzy w lekturze szukają wytchnienia. Rzadko sięgam po powieści obyczajowe, ale ciepły styl Moyes, wielowątkowość i kształtni bohaterowie przyciągają jak magnes. Autorka podkreśla tu siłę rodziny, inspiruje do stworzenia definicji domu, pozwala umocnić marzenia. Akcentuje, że warto podejmować wyzwania, dokonywać wyborów i podążać za głosem serca. Czytajcie!




Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Znak