Recenzja książki Kobieta z sąsiedztwa

Z twórczością autorki miałam przyjemność się zapoznać przy książce Znam twój sekret, która wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Czy tym razem było tak samo?

Od samego początku bałam się, że książka będzie mi przypominać historie, które już poznałam w innych książkach. Cudowne osiedle, ludzie zamożni, perfekcyjne małżeństwa i dramat za zamkniętymi drzwiami. Dodatkiem do tego w tej historii miała być tajemnicza nieznajoma, która z dnia na dzień stała się przyjaciółką.

Historia może nie jest czymś nowym, bo momentami faktycznie ma się wrażenie, że gdzieś już to było. Autorka jednak zręcznie się tylko inspirowała podobnymi historiami i sama stworzyła coś całkiem ciekawego. Muszę przyznać, że mnie wciągnęła. Pochłonęłam ją w dwa dni, a to mi się nie zdarza zbyt często. Chłonęłam każdą nową informację i sytuację jak gąbka, wyczekując na zakończenie.

Bohaterowie są tu bardzo różnorodni. Ja zaczęłam tę książkę z nastawieniem, że nie lubię Amber i nie zmieniło się to do samego końca. Jest to specyficzna bohaterka, ale przy tym bardzo charakterna. Lubię bohaterów, którzy tak jak ona wzbudzają masę negatywnych emocji, że chciałoby się wejść w fabułę i osobiście ją zabić. Lucy natomiast to jej przeciwieństwo, a z rozdziału na rozdział coraz bardziej irytowała mnie jej postawa.

Autorka płynnie przechodzi z jednego fontu w drugi, co pozytywnie na mnie wpłynęło, bo cały czas chciałam wiedzieć co wydarzy się dalej. Historia płynie cały czas jednym tempem, aż do zakończenia - gdzie niestety trochę zwalnia. Mimo wszystko przyjemnie się ją czytało, a emocje naprawdę niekiedy sięgały zenitu.

Pomimo tego, że książkę czytało się naprawdę świetnie, bardzo miło mnie zaskoczyła i czas z nią naprawdę był wartościowy, to jest kilka rzeczy, przez które mam lekki niedosyt. Szczególnie jeśli chodzi o zakończenie, bo w porównaniu do całej książki odczuwa się jakby autorce zabrakło pomysłu i było ono trochę na siłę.

Podsumowując: jest to świetna lektura na długie jesienne wieczory, ale nie nastawiałbym się na jakieś wielkie bum. To na pewno nie jest historia, która wgniecie was w fotel.