Wieża świtu recenzja

" - Nie interesują mnie łatwe przyjaźnie ani ludzie, których łatwo zrozumieć. Wydaje mi się, że ufam im mniej niż tym, których uważam za trudnych, a do tego wydają mi się o wiele mniej pociągający."


  Właśnie skończyłam czytać "Wieże Świtu", czyli wyjątkowo długą nowelę o Chaolu. I chyba po raz pierwszy jestem tak oszołomiona, że nie potrafię ubrać myśli w słowa. 
 Akcja książki dzieje się równolegle z "Imperium Burz" tylko na odległym kontynencie. Chaol wraz z Nesryn udali się nakłonić Wielkiego Kagana, by pomógł im podczas wojny i właśnie tutaj możemy poczytać o ich przygodach.
 Z początku nie dzieje się zbyt wiele. Sięgnęłam po tę książkę przed Królestwem Popiołów, bo stwierdziłam, że nie wytrzymam takiego natłoku emocji, żeby zaraz po zakończeniu piątego tomu czytać szósty, w którym już zaczyna się wojna. Myślałam, że w noweli akcja będzie spokojniejsza. I była... do czasu. 670 stron względnego spokoju i nagle BUM! BUM! BUM! Sarah J. Maas zawala nas informacjami, o których nawet byśmy nie pomyśleli powodując prawdziwą lawinę uczuć.
  Chaol jest głównym bohaterem, ale drugą częścią książki rządzi Yrene❤️. Uzdrowicielka, o której mogliśmy już przeczytać w "Zabójczyni i uzdrowicielka" (kocham ten wątek oraz to, że Yrene tak wiele zawdzięcza naszej ziejącej ogniem królowej). Jak widzieliście w poprzednich recenzjach - uwielbiam Chaola, więc teraz skupię się na innych. Panna Towell jest c u d o w n a 😍. Uwielbiałam rozdziały z jej perspektywy. I kocham jej relacje z Westfallem już od samego początku. Całkiem nową i ciekawą postacią jest Saraq. Jeden z książąt, który lata w przestworzach na Kadarze, czyli ruce. Jest on chyba najmniejszym z wszystkich dzieci Kagana i dzięki niemu rozdziały Nesryn były bardzo ciekawe.
  Nie napiszę nic więcej, niż rzeczy, które pisałam już przy poprzednich częściach. Książka jest niesamowita! Jeśli zastanawiacie się czy ją czytać przed Królestwem Popiołów to bardzo was do tego zachęcam ❤️. 
 


Ocena:11/10