Nóż w sercu recenzja

Ałbena Grabowska to autorka, której twórczość wysoko cenię. Towarzyszę jej od momentu, gdy przeczytałam 𝑆𝑡𝑢𝑙𝑒𝑐𝑖𝑒 𝑊𝑖𝑛𝑛𝑦𝑐ℎ, sagę, która zapewniła autorce ogromną popularność wśród czytelników. Jest uznaną i cenioną polską pisarką, a jej niezwykłe imię, oznaczające kwitnącą jabłoń, pochodzi z bułgarskich korzeni. Pisarka, specjalistka neurologii i epileptologii, doskonale wykorzystała swoje doświadczenie medyczne w najnowszej powieści.

𝑁óż 𝑤 𝑠𝑒𝑟𝑐𝑢. 𝑆𝑝𝑟𝑎𝑤𝑎 𝑐ℎ𝑖𝑟𝑢𝑟𝑔𝑎 to fascynujący kryminał, w którym autorka znakomicie oddaje atmosferę śledztwa prowadzonego przez dwójkę policjantów. Zajmują się oni sprawą zabójstwa dilera narkotyków, a sprawa nie jest prosta. Głównym podejrzanym okazuje się chirurg, znany w swoim środowisku, a ofiarą jest chłopak jego córki. Śledztwo nieustannie napotyka trudności, a tropy prowadzą w coraz to bardziej nieoczywiste miejsca. Z każdym krokiem pojawiają się nowe pytania, a odpowiedzi stają się coraz trudniejsze do znalezienia. Dochodzenie staje się coraz bardziej skomplikowane, a śledczy muszą stawić czoła nie tylko zawodowym trudnościom, ale także własnym emocjom. Gdy w końcu zbliżają się do rozwiązania, cała układanka zaczyna się łączyć, ale czy naprawdę odkryli wszystkie tajemnice?

𝑁óż 𝑤 𝑠𝑒𝑟𝑐𝑢. 𝑆𝑝𝑟𝑎𝑤𝑎 𝑐ℎ𝑖𝑟𝑢𝑟𝑔𝑎 to opowieść, która zachwyca spokojnym tempem akcji i umiejętnym unikaniem przesadnie drastycznych scen. To intrygujące połączenie kryminału z elementami powieści obyczajowej, wzbogacone wyrazistymi i charyzmatycznymi bohaterami. Powieść przeczytałam z wielką uwagą i ogromną przyjemnością, od początku do końca.

Początek powieści wręcz mnie zachwycił. Pomyślałam, że autorka, znana mi z innego rodzaju twórczości, doskonale poradziła sobie w kryminale. W trakcie czytania miałam chwile, gdy wydawało mi się, że główny wątek morderstwa zaczyna gubić się w gąszczu rozbudowanych dialogów i wątków pobocznych, które w rzeczywistości niewiele wnoszą do śledztwa. Jednak później doskonale zrozumiałam zamiar autorki, która opowieściami o prywatnym życiu śledczych i ich zainteresowaniach chciała wzbudzić sympatię do bohaterów, co udało jej się perfekcyjnie osiągnąć.

Franciszek Sawicki to policjant po przejściach, a Maja Kwiatkowska to ambitna młoda aspirantka, którym powierzono śledztwo w sprawie morderstwa, w którym głównym podejrzanym jest znany chirurg, a trop prowadzący do ofiary to sekrety jego córki. Czy zdolny i ceniony chirurg, mający za zadanie ratować ludzkie życie, byłby w stanie zabić dilera narkotyków?

Maja została policjantką ku rozpaczy swoich rodziców, którzy widzieli w niej świetnego lekarza, a potem śpiewaczkę operową. Dopiero za trzecim razem odnajduje swoje miejsce na ziemi. Jest bardzo dobrą funkcjonariuszką – bystrą, ambitną, ale wśród kolegów uchodzi za dziwaczkę, bo z nikim się nie przyjaźni. Jest co najwyżej koleżeńska i pomocna. Zdaniem innych zbyt emocjonalnie angażuje się w śledztwa. Jej policyjny partner, Franciszek Stawicki, pozwala jej na samodzielną pracę, ale pilnuje jej na każdym kroku, żeby nie popełniała błędów. Balansuje pomiędzy rolami partnera, mentora i szefa. Maja przyjmuje jego sposób pracy i bez problemu przystosowuje się do niego, chociaż Franciszek Stawicki jest mężczyzną po przejściach, starszym od Mai o dwanaście lat. Mentalnie i wiekowo dzieli ich przepaść, a jego dekadę dłuższa służba w policji ma swoje konsekwencje dla psychiki i oczekiwań życiowych, ale mimo to doskonale im się współpracuje.

Dwójce błyskotliwych policjantów postać chirurga nie pasuje do obrazu mordercy. Postanawiają jednak przyłożyć się do śledztwa i nie pozwolić, by „stołeczni” odebrali im sprawę, jak miało to miejsce przy poprzednim dochodzeniu.

Narracja doktora z przeszłości nie przedstawia go w zbyt korzystnym świetle. Kwiatkowska nie ufa temu człowiekowi i szuka dziury w całym jego życiorysie. Postanawia przyjrzeć się faktom z jego przeszłości i teraźniejszości, ponieważ w jego otoczeniu wydarzyło się zbyt wiele spraw, które nigdy nie zostały wyjaśnione. Chociaż Stawicki sugeruje młodszej koleżance, że niepotrzebnie się rozprasza, zamiast skupić się na bieżącym śledztwie.

Śledztwo toczy się mozolnie, ponieważ brak jednoznacznych dowodów na winę doktora, chociaż Kwiatkowska jest przekonana o jego winie. Franciszek natomiast coraz bardziej wątpi w jej przekonania. Jedynym tropem jest człowiek w kapturze, widziany na monitoringu, wychodzący z kamienicy. 'Stołeczna' tropi go od miesięcy i nie życzy sobie wtrącania się w ich śledztwo. Wszystko toczy się w złym kierunku, zwłaszcza kiedy Franciszek zostaje oskarżony o nieumyślne spowodowanie śmierci, najpierw zawieszony, a potem aresztowany. Zaczyna wątpić we wszystko i we wszystkich, nawet w prawniczkę Weronikę, której ufał, ponieważ uratował jej życie i wydawało mu się, że stoi po jego stronie. Czy Franciszek naprawdę jest winny temu, o co go oskarżają, czy może komuś nadepnął na odcisk i teraz próbują się go pozbyć? Czy błyskotliwej i zdeterminowanej Mai uda się dotrzeć do prawdy? Czy śledczym pomoże emerytowany sędzia, dawny mentor komisarza?

Kilka pobocznych wątków, które na pierwszy rzut oka wydają się nie mieć znaczenia dla głównego śledztwa, jednak w rzeczywistości mają wspólny mianownik i w jakiś sposób się ze sobą łączą. Podobały mi się te wszystkie drobiazgowe śledztwa, gdyż doskonale oddawały realia pracy policji. Funkcjonariusze nie skupiają się na jednej sprawie, ponieważ mają do rozwiązania wiele innych, które w końcowym efekcie łączą się w jedną całość. To wielowymiarowy obraz, który przedstawia prawdziwe realia pracy policji. Prawdziwe życie, dalekie od sensacyjnych filmów, w których przestępca zawsze ponosi karę, a śledztwo kończy się spektakularnym zwycięstwem. Niestety codzienność pracy policjanta wygląda zupełnie inaczej, co autorka doskonale ukazuje w swojej znakomitej powieści. Codzienne zmagania funkcjonariuszy z prozą życia, z tym, co mogą, a czego nie. Oprócz tego każdy z nich ma swoje prywatne życie i problemy, z którymi muszą się mierzyć, co często przekłada się na ich zachowanie w pracy. Nie każde śledztwo kończy się sukcesem, nie każdy winny trafia za kratki. Przeczucia i podejrzenia nigdy nie zastąpią twardych dowodów, które nie zostałyby obalone w sądzie. A i tak nie ma pewności, że dobry adwokat nie wybroni przestępcy, który, śmiejąc się w twarz tym, którzy go aresztowali, wychodzi na wolność, oczyszczony z zarzutów. Dlatego ta powieść jest tak interesująca. Historia napisana bez ubarwień, cudownych zbiegów okoliczności, za to obfitująca w szczegóły medyczne, które nadają jej realności.

Choć tytuł książki może sugerować thriller medyczny, nic bardziej mylnego – to świetny kryminał z ciekawą, intrygującą fabułą i doskonale wykreowanymi bohaterami. 𝑁óż 𝑤 𝑠𝑒𝑟𝑐𝑢 to wspaniale skonstruowana powieść, napisana pięknym językiem, która nie tylko skupia się na wątku kryminalnym i śledztwie, ale także doskonale ukazuje meandry ludzkiego umysłu oraz złożoność ludzkiej natury. Zgrabnie skrojony kryminał wzbogacony o liczne ciekawostki z dziedziny medycyny, które autorce, dzięki jej wykształceniu i zawodowi, są doskonale znane, a które dodatkowo ubarwiają fabułę.

𝑁óż 𝑤 𝑠𝑒𝑟𝑐𝑢 to opowieść o zbrodni, której nie da się udowodnić. Domysły i przeczucia mieszają się tu z rzeczywistością, a granica między prawdą a kłamstwem zaciera się, tworząc spójną całość. Jaką wartość ma ludzkie życie, gdy stawką jest ochrona bliskich? Intryga powieści jest bardzo zawiła, a odkrycie prawdy może okazać się bolesne.

Retrospekcje z życia podejrzanego jednoznacznie wskazują, że jest to człowiek bezkompromisowy, który zawsze dostaje to, czego chce. Jeśli nie, bez skrupułów sięga po to sam. Idealny kandydat na mordercę, ale czy faktycznie nim jest i czy popełnił czyn, o który jest oskarżony? A może po prostu znalazł się w złym miejscu o złym czasie?

𝑁óż 𝑤 𝑠𝑒𝑟𝑐𝑢 to doskonale skonstruowany kryminał, który zachwycił mnie perfekcyjną budową. Wszystkie wątki, choć początkowo wydają się niezależne, tworzą spójną i intrygującą całość. Szczególnie spodobał mi się sposób, w jaki autorka stopniowo odkrywała kolejne elementy życia Wiktora, przeplatając je z prowadzonym śledztwem. A zakończenie? Prawdziwe mistrzostwo!