Greenwich Park recenzja

"Greenwich Park" przez ciekawą akcję marketingową przyciągnęło sporą liczbę czytelników, w tym mnie, więc sięgnęłam po nią z ogromnym zainteresowaniem, zwłaszcza że z każdej strony słyszałam tylko ochy i achy. Czy mi się ostatecznie podobała? Tak, Czy mnie zachwyciła? Ależ skąd.
Jak zwykle, zacznijmy od fabuły. Wydawać by się mogło, że Helen i Daniel wiodą idealne życie. Mają piękny dom, dobrą pracę, a w drodze pierwsze dziecko, którego bardzo pragnęli. Ich sielanka zmienia się jednak z dnia na dzień, gdy Helen poznaje na zajęciach w szkole rodzenia nową koleżankę - Rachel. Nawet sobie wtedy nie zdaje sprawy jak ta nowa znajomość skomplikuje jej życie.
Zarys historii nie jest skomplikowany i bez problemu można się połapać kto jest kim. Rozdziały są pisane z kilku perspektyw, co daje nam szerszy wgląd na konkretne wydarzenia, a ja osobiście bardzo ten zabieg lubię. Całość napisana jest dość dobrze i autorka bez problemu potrafi czytelnika wciągnąć, choć akcja toczy się dość mozolnie i przez pierwsze sto pięćdziesiąt stron nie dzieje się zbyt wiele, co mnie osobiście doprowadzało do szału. To jest własnie największy minus tej historii, po prostu często mnie ona nudziła. Chciałam jakichś zwrotów akcji i wielkich emocji, a nic takiego się nie pojawiało. Dopiero pod koniec autorka zrzuciła małą bombę i tak naprawdę tylko ostatni rozdział mnie jakoś mocniej zaskoczył.
Bohaterowie są poprowadzeni ciekawie i przez to, że czytamy różne perspektywy, możemy poznać ich lepiej, zrozumieć czym się kierują. Nie ma ich wielu, ale to bardzo dobrze, bo dzięki temu każdy może wnieść coś do fabuły.
Niby wszystko okej, ale nie znalazłam tutaj nic odkrywczego czy oryginalnego, czegoś co by mnie porwało. Wszystko jest schematyczne i przewidywalne. Lubię, gdy bohaterowie mają coś za uszami i nie są do końca dobrzy, ale tutaj w twarz mówią, że coś jest białe i w żaden sposób się nie zdradzają, choć tak naprawdę jest to czarne. Nie wiem czy to, co piszę ma sens, ale kto czytał, ten na pewno zrozumie. Ciężko mi przez to traktować tę książkę poważnie.
Mam wrażenie, że jest ona odrobinę niedopracowana i choć jak na debiut autorki napisana jest naprawdę w porządku, to sporo jej brakuje, żebym mogła ją nazwać pozycją bardzo dobrą i polecać na prawo i lewo. Chyba oczekiwałam od niej zbyt dużo, przez co w ostatecznym rozrachunku jestem rozczarowana tą historią.