Rana recenzja

O RANY Chmielarz! Znowu Pan mi to uczyniłeś! Znowu wciągnął mnie Pan w swoją mroczną historię, omotał, i nie dał się uwolnić. Udowodnił Pan, że nie bez powodu Pana uwielbiam i stawiam na najwyyższym podium!
Tym razem autor nie zaserwował nam rasowego kryminału, tym razem mamy do czynienia raczej z thrillerem psychologicznym, na bardzo wysokim poziomie, jeśli mogę wyrazić swoją opinię. Ta książka boli, uwiera, i nie da jej się przeczytać ot tak, rach ciach i zapomnieć. Ja musiałam odkładać na jakiś czas, co pewien czas, bo chciało mi się ryczeć i bałam się, jakie jeszcze traumy Pan Wojciech mi zaserwuje.
Rzecz dzieje się w prywatnej szkole na warszawskim Mokotowie. Najpierw ginie Marysia, uczennica tejże szkoły. Rzuca się pod pociąg. Samobójstwo? Potem, w swojej klasie, zamordowana zostaje nauczycielka. Dziwnym sposobem ciało znika i nikt o morderstwie nie wspomina. Ciało widziały jednak dwie osoby. Jedną z nich jest Klementyna, nauczycielka matematyki i to ona gra w tej powieści główną rolę. Klementyna i jej traumy z przeszłości, jej rany, które goić się nie chcą i nic dziwnego. Takich ran nie da się wyleczyć, one będą się zaogniać aż dojdzie do tragedii.
To nie jest książka dla wrażliwych czytelników. Lojalnie uprzedzam.
Panie Chmielarz - SZACUNEK!