Nocni myśliwi. Jak Polacy zorganizowali najsłynniejszą ucieczkę z nazistowskiego obozu recenzja

Polscy lotnicy. Niemiecki obóz. Spektakularna międzynarodowa ucieczka. Dla nazistów była ona kompromitacją. Brytyjczycy chwalą się nią do dziś. O Polakach nie pamięta nikt. Takie informacje możemy znaleźć na okładce książki. Nie wiedząc nic o lotnikach RAF-u, sięgnęłam po tę pozycję, z nieskrywaną ciekawością, ale też z chęcią dowiedzenia się czegoś więcej o tych bohaterach. Co z tego wynikło?

W książkach omawiających czy to daną postać, czy pewne zagadnienia lubię, kiedy autor wprowadza czytelnika w temat. W skrótowy sposób wyłuszczając najważniejsze informacje jasno i klarownie ukazuje najważniejsze zagadnienia, by później płynnie przejść do dalszej części. Myślałam, że tutaj też tak będzie. Czytelnik zostanie poprowadzony przez przyczynowy skutkowy, dowie się czegoś więcej o lotnikach, a także o samym RAF-ie. Tak się jednak nie stało. Zostajemy wrzuceni w historię, gdzie nie wiemy dlaczego, po co i z kim. Być może dla osób, które zaznajomione są z tematem, taka forma jest jak najbardziej w porządku, ale dla totalnego laika wprowadza tylko chaos.

Chaosem można nazwać całą książkę. Czytając, pierwsze sto stron miałam poczucie, że słucham niezbyt przygotowanego ucznia odpytywanego przez wymagającego nauczyciela. Coś wiem, coś tam mi dzwoni, ale nie wiem w którym kościele. Mamy tutaj wszystko od pobieżnie przedstawionych sylwetek bohaterów, od związków z kobietami aż po wcielenia do obozu Jenieckiego. I tutaj naszym oczom ukazuje się obraz mlekiem i miodem płynący. Mają co jeść, oprawcy są mili. No prawdziwa idylla.

Sam opis ucieczki bardzo lakoniczny, mam wrażenie, że zaczerpnięty z innych opracowań. Nie wzbudził we mnie żadnych emocji. Napisany został tak, że czytelnik nie ma ochoty śledzić poczynań lotników. Nie szukam tutaj fajerwerków, ale skoro podejmuje się takiego tematu, to trzeba zrobić wszystko, by tak opisać temat, by chciało się to czytać.

Jedyny plus to opisy samych postaci pod koniec książki. Jedynie tam nie ma chaosu i pisania o wszystkim i o niczym. Szkoda, że tak ważny temat został potraktowany jak marnej jakości rozprawka w szkole.