Recenzja książki Obdarzona

Od jakiegoś czasu męczą mnie pisane na akord polskie książki. Znani autorzy potrafią wydać pięć nowych dzieł w ciągu roku. Z tego powodu postanowiłam dać szansę debiutowi. Skuszona przepiękną okładką sięgnęłam po „Obdarzoną” Małgorzaty Nowodworskiej, którą otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Szesnastoletnia Emilia myśli, że jest zwykłą nastolatką. Posiada oddanych przyjaciół, kochającą rodzinę. Wszystko zmienia się po kilku koszmarach, które okazują się mieć moc sprawczą. Umiera najlepsza koleżanka Emilii, a świat okazuje się być inny niż myślała przez całe swoje życie. Dowiaduje się o istnieniu utraconych, czyli krwiożerczych wampirów.

Pomimo wysokich ocen i pozytywnych recenzji, ciężko było mi przebrnąć już przez sam początek książki. Przypominał mi bardziej opowiadanie pisane do szkoły. Naszpikowane zapychaczami, aby tylko sztucznie wydłużyć treść np.: „Podeszłam do niewielkiej, dwudrzwiowej, drewnianej szafy z lustrem, która stała zaraz obok dużego łóżka z materacem”. Liczne wyliczenia przymiotników bardzo szybko zaczęły mnie męczyć, zamiast dokładnie przybliżyć wygląd omawianego pomieszczenia. Dodatkowo wciąż pojawiały się naprawdę długie opisy, w co główna bohaterka oraz jej znajomi byli ubrani. Uważam, że jakby wyciąć te fragmenty, książka byłaby o wiele krótsza, a obecnie do najgrubszych nie należy. Kolejnym sporym minusem są używane synonimy. Miałam wrażanie, że imię niektórych postaci rzadko się pojawiało, a zamiast tego otrzymałam irytujące zamienniki takie jak: „niebieskooki blondyn, miłość mojego życia, mój mężczyzna”. Przez to tematyka książki balansowała pomiędzy mało ambitnym romansem a powieścią fantastyczną. Niestety tego drugiego było bardzo mało. Jeśli ktoś poszukuje lektury z wartką akcją, dobrze rozpisanymi i ciekawymi postaciami, to nie powinien sięgać po „Obdarzoną”.

Uważam, że sam pomysł na książkę nie jest najgorszy. Z przykrością stwierdzam, że spodziewałam się czegoś lepszego. Zabrakło mi większej ilości proroczych snów, interakcji z utraconymi. Nie otrzymałam też jakiegoś napięcia, prawie wszystkie problemy głównych bohaterów szybko zostawały rozwiązane. Styl pisania nie przypadł mi zupełnie do gustu. Czułam olbrzymią ulgę, kiedy skończyłam czytać, a to chyba bardzo zły znak. Każdy powinien jednak wyrobić sobie własną opinię, dlatego zachęcam w razie wątpliwości do zapoznania się z „Obdarzoną”.