Oblężenie i nawałnica recenzja

"Im mniej mówisz, tym większą wagę mają twoje słowa"
~~~
Przygodę z trylogią Grisha już rozpoczęłam. Podejść było wiele, ale w końcu się udało i pierwszy tom za mną. Miałam co do niego całkiem mieszane odczucia, ale w gruncie rzeczy wiedziałam, że to początek historii i starałam się nie oceniać go zbyt surowo. Teraz przyszła pora na tom drugi. Czy faktycznie był taki zły jak ogłosi większość opinii?
Akcja "Oblężenia i nawałnicy" rozgrywa się w momencie, gdy moc głównej bohaterki - Aliny Starkov - jest coraz silniejsza. Dziewczyna sama jeszcze musi nauczyć się posługiwaniu. Pewne jest jednak to, że jej zdolności są niezwykle pożądane przez Zmrocza, pragnącego je posiąść. Alina musi zdobyć tron Ravki, jednocześnie poznając coraz lepiej swoje przeznaczenie i starając się zachować jeszcze jakieś resztki człowieczeństwa.
W odniesieniu do opinii innych osób: niestety i ja będę musiała powiedzieć, że drugi tom jest gorszy od pierwszego. Niekoniecznie jest aż tak okropny jak ludzie go opisują, ale nie zmienia to faktu, że nie jest też bardzo dobry. Zacznę od tego co już w pierwszej części mniej irytowało, czyli głównej bohaterki. Wcześniej tak naprawdę była w sumie dla mnie neutralna. Nie szkodziła, była całkiem nijaka. Teraz jednak praktycznie cały czas mnie irytowała. Nawet ciężko mi powiedzieć dlaczego. Niektóre jej decyzje czy reakcje na pewno miały w tym swoją cegiełkę. Nie wychodząc jeszcze z grona bohaterów, nie podobał mi się także Mal, ale w sumie ja go nie lubiłam już od pierwszej części. Szczerze, zagłębiałam się w ten tom tylko i wyłącznie dlatego, aby czytać o Nikołaju, którego postać była całkiem intrygująca. Fabularnie książka powinna wypadać dobrze. W końcu tak wiele ma się w niej dziać. Faktycznie, akcji jest to całkiem sporo. Jest jednak jeden problem: nie jest ona ani trochę dynamiczna. Tak naprawdę tylko na początku można mówić, że taka była. Potem tylko się ciągnie, a w związku z tym większości wydarzeń z tej książki już nie pamiętam, mimo, że przeczytałam ją parę godzin temu, a jej czytanie zajęło mi kilka dni a nie miesięcy. Jest to niestety minus, który bardzo wpływa na moją ogólną ocenę. Poza tymi aspektami książkę czytało się całkiem dobrze, ale syndrom drugiego tomu zdecydowanie tej trylogii występuje.