Macbeth recenzja

„Ludzka ambicja jak oset zawsze będzie wyciągać się ku słońcu, zasłaniać wszystkiemu innemu dostęp do światła i zabijać wszystko wokół siebie.”

Kiedy dowiedziałam się o projekcie „Szekspir”, byłam zarówno zaciekawiona, jak i podekscytowana. Bez wątpienia przed Nesbo stanęło, nie lada wyzwanie. Bo jak napisać jedną z najbardziej krwawych historii w dziejach literatury, nie wystawiając się jednocześnie na komedię?

Początek był za bardzo pogmatwany. Moją pierwszą myślą było: „TO napisał Nesbo?”. Chciałam dobrnąć wreszcie, do momentu, w którym COŚ się zacznie. Na szczęście początkowe rozczarowanie minęło, a sama historia coraz bardziej zaczęła nabierać tempa i przypominać pierwotne dzieło, stworzone przez Szekspira.

„Macbeth” Nesbo jest historią pełną pasji, ludzkich pragnień, zazdrości, męskiej rywalizacji i krwawym pobojowiskiem o władzę. Bo jak pozostać głuchym na krzyk pragnienia ukochanej kobiety? I jak pozostać sobą, nie zatraciwszy się w uczuciu do toksycznej osoby?