Odkupienie grzechu recenzja

Zapewne większość z was zna lub chociażby kojarzy „Requiem duszy” autorstwa wspaniałego duetu pisarskiego Natashy Knight i A. Zavarelli. Pierwszy tom „Trylogii Socjety” autorki zakończyły w taki sposób, że oczekiwanie na kontynuację było dla mnie prawdziwą udręką. Żałuję, że nie mogliście zobaczyć mojej reakcji na wieść, że już jest!!! I w tym miejscu czuję, że muszę podziękować Wydawnictwu Papierówka za egzemplarz do recenzji i tym samym możliwość ponownego wejścia do świata Socjety.

Santiago De La Rosa wprowadza w życie plan zemsty na rodzinie odpowiedzialnej za doznane w przeszłości krzywdy. Środkiem do celu jest Ivy, córka znienawidzonego człowieka, którą ma zamiar poślubić, a potem zamienić jej życie w piekło...
Zniszczy ją, sprawi, by odkupiła grzechy ojca. Dlaczego więc dopadają go chwile zawahania? Budzą się w nim uczucia, o których istnieniu nawet się nie podejrzewał, ale wtedy wydarza się coś, co sprawia, że wszystkie one ponownie zostają zakopane gdzieś głęboko w jego czarnym jak noc sercu.
Zamach na jego życie sprowadza Santiago na ziemię i przypomina o prawdziwym powodzie, dla którego poślubił Ivy. Nie może jej ufać, a za to, co zrobiła, gorzko zapłaci. Jej błagania, łzy i zarzekania, że nie miała z tym nic wspólnego, nie robią już na nim żadnego wrażenia.

„Zdaję sobie sprawę, że stałam się celem zemsty. Ale między nami jest coś jeszcze. Coś mrocznego, co zatopiło pazury w moim sercu.”

„Odkupienie grzechu” przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Jest jeszcze mroczniej i brutalniej niż w Requiem. To dark romans na naprawdę wysokim poziomie. Intrygujący, uzależniający i nieoczywisty. Zostałam całkowicie wciągnięta przez świat wykreowany przez autorki i łapałam się na tym, że wstrzymywałam oddech, śledząc rozgrywające się wydarzenia zupełnie jakbym była ich częścią. W mojej głowie kotłowało się wiele myśli, a serce wypełniało mnóstwo sprzecznych emocji. Uwielbiam książki, które są w stanie sprawić, że zaczynam gubić się uczuciach, książki, które szokują i zaskakują. Zapewniam was, że w „Odkupieniu grzechu” nic nie jest pewne. Tu jedna sytuacja może zmienić się kilka razy na minutę i nie możemy mieć pewności czy obraz, który widzimy, jest ostateczny.

I po raz kolejny autorki kończą książkę w takim momencie, że aż się we mnie gotuje z frustracji. 😤 Mam ochotę krzyczeć.
Wdech. Wydech. Wdech...i już nieco spokojniejsza czekam na kolejny, finałowy już tom serii.

Kochani, Trylogię Socjety po prostu trzeba przeczytać! Gorąco polecam.🔥🔥🔥