Odzyskana recenzja

Autorce zależało na stworzeniu spójnej całości w historiach bohaterów, którzy zostali przedstawieni w "Fikcji" oraz "Ludziach niczyich". Ich losy są tak mocno powiązane, że zdaje się, że dla osób, które nie czytały wspomnianych powieści niemożliwym będzie wejście w umysły postaci i w pełni ich zrozumienie.

Kaja dochodzi do siebie po traumatycznych wydarzeniach oraz po w pełni kontrolowanym życiu w całkowitym odizolowaniu i odcięciu od świata zewnętrznego. W Wielkiej Brytanii stara się na nowo odnaleźć samostanowienie. Kompulsywnie korzysta z dobrodziejstw technologicznych.

Aneta zmienia swój wygląd, dane personalne, by móc żyć jako inna osoba. Stała się autorką powieści o osobach nieznających swoich korzeni, "Ludzi niczyich".

Krystian Kacz­ma­rek nie wie czy jego zaginiona żona wciąż żyje, czy zniknęła z własnej woli, czy padła ofiarą przestępstwa. Po wielu miesiacach Oksana odnajduje się w szpitalu. Uległa wypadkowi, który doprowadził do amnezji. Teraz chce odkryć kim jest, szuka swojej tożsamości.

Z perspektywy tych osób prowadzona jest narracja. Kreacja bohaterów, poznanych we wcześniejszych książkach, jest niezwykle jednolita. Kobiety były wpędzane w obłęd, zniszczone psychicznie. Mimo wielkiej woli walki i samozaparcia wszędzie dostrzegają próby manipulowania i zakrzywiania ich rzeczywistości.
Początkowo powieść opiera się na nadbudowywaniu kreacji bohaterów, tym samym sprawiając wrażenie powieści obyczajowej. Ciężko mi było doszukać się thrillera psychologicznego jakim jest książka. Nie odczuwałam wszechpanującego uczucia napięcia, niepewności, czy niepokoju. Fabuła leciała bez większych zwrotów. Ten stan zmienił się w drugiej połowie powieści. Intryga stawała się coraz bardziej skomplikowana i niebezpieczna. Losy bohaterów coraz ścisłej się przeplatały. Fabuła zaczęła obfitować w coraz większą ilość zwrotów akcji. Finał wjechał z impetem rozwiązując zagadkę.

Całość oceniam nieco słabiej od "Fikcji" i "Ludzi niczyich" głównie z powodu ospałej pierwszej połowy powieści.