Opolszczyzna miejsca i ludzie recenzja

Opolszczyzna ma tego pecha, że leży między tajemniczym Dolnym Śląskiem, a ogromną aglomeracją katowicką. I o ile, w księgarniach co rusz można znaleźć publikacje o tajemnicach Wrocławia i Sudetów lub o Pszczynie i księżnej Daisy, to o Opolszczyźnie cicho, głucho. Całą półkę w mojej biblioteczce zajmują publikacje o tym regionie. Wszystkie jednak wydane lokalnie i zakupione na miejscu. Jedną z nich są właśnie "eseje krajoznawcze", jak pozwoliłam je sobie nazwać.

Jest to kontynuacja "Opolszczyzny znanej i nieznanej", jednakże można czytać te pozycje osobno. Są to bowiem krótkie (ale nie króciutkie) szkice na temat zabytków, ludzi, historii. Napisane zgrabnie i ładnie - nie jest to praca naukowa, ale nie jest to również powieść.
Nie jest to książka w typie "muszę ją mieć", ale jeżeli mieszkacie na Opolszczyźnie, odwiedzacie Głuchołazy, czy Góry Opawskie (Kopa Biskupia z widokiem "na Polskę"), to już jest to pewnego rodzaju "priorytet". Dużym plusem jest też to, że książka wydana jest w oprawie miękkiej, w formacie podręcznym i nie jest to potężna historyczna "cegła" - a co za tym idzie, portfel nie powinien bardzo ucierpieć, a i łatwo ją wziąć ze sobą na wycieczkę.

Zatem, gdzie się wybrać, jakie szkice tu znajdziemy, jakie historie opowiada Czesław Lachur?