Opowiedz mi swoją historię recenzja

Natalia to młodziutka dziewczyna, od dzieciństwa zakochana w przyjacielu, Kajetanie. Na całe szczęście jest to uczucie odwzajemnione, które skutkuje tym, iż przed maturą młodzi zakochani zostaną rodzicami bliźniąt. Miłość, która ich łączy jest wyjątkowa, ale los nie pozwala im się nią nacieszyć, zabierając Kajtka w wypadku motocyklowym. Matylda to trzydziestoparoletnia kobieta, psycholog kliniczny, która pracuje w szpitalu pomagając tym, którzy są załamani życiem. Taką osobą staje się sama Matylda, która dowiaduje się, że cała jej rodzina jest jedną, wielką pomyłką i kłamstwem. Kobieta zostaje sama ze świadomością, że jej świat się zawalił. Pośród ten świat wkracza Natalia... Czy spotkanie obu kobiet może być początkiem czegoś nowego?

"Bo ze szczęściem jest tak, że niestety nie chce trwać wiecznie. Kiedy już nam się zdaje, że pokonaliśmy wszystkie nasze zmory i świat będzie dla nas miejscem nieustającej radości i idylli, pojawia się następne niepowodzenie, kłopot, zmartwienie i zaczynamy od nowa, staczamy kolejną bitwę(...)"

Początkowe rozdziały książki wprowadziły mnie szczegółowo w życie jej bohaterów. Autorka przedstawiła historię Matyldy, Natalii i Kajetana w prosty, aczkolwiek nasycony emocjami sposób. Z dużą dozą ciekawości, momentami ściśniętym sercem, czytałam dalej. Z każdą stroną wdrażałam się w tą obyczajową powieść, w której bohaterowie mierzą się zarówno z cierpieniem, bólem, żałobą, ale i ponownym cieszeniem się z każdego dnia. Jest emocjonalnie, trudno, ale i z dużą dawką nadziei. Autorka poruszyła problemy życiowe na wielu płaszczyznach takich jak problemy ze służbą zdrowia, służbami mundurowymi, alkoholizmem, zdradą najbliższych. Dzięki temu ta pozycja, jak i jej bohaterowie, nabierają realizmu. Tyle, że zagłębiając się w fabułę książki czułam się coraz bardziej przytłoczona 😒 Przeszkadzało i dobijało mnie to, że od połowy książki tylko czekałam, wypatrywałam tego, co jeszcze spadnie na bohaterów. Ilość nieszczęść i problemów, które były ich "życiowym losem" prawie wywołała u mnie załamanie nerwowe. Nawet, gdy czytałam opisy/ wydarzenia pełna spokoju, szczęścia i harmonii to już gdzieś tam z tyłu głowy miałam myśl "to co tam znowu spadnie Wam bidulki na głowy... Oby nie cegła"... 🙈🤷‍♀️