Opuszczona recenzja

Światło księżyca oświetla twarz ohydnej kreatury. Na ustach błąka się szyderczy uśmiech. Puste, czarne oczodoły kipią nienawiścią. Chce odzyskać tylko to, co do niej należy. Paraliżujący chłód przenika, wywołując dreszcz niepokoju. Przebiega po plecach i wpycha w mrok przepaści, pogrążając w objęciach nocy. Podszepty w głowie wywołują niepewność. Pstryk, pstryk. Pstryk, pstryk. Miarowe odgłosy stukania paznokci. Dźwięk wdziera się w duszę. Prześladuje i obezwładnia życie.

Zapisane kartki pulsują ciepłem. To największe dzieło znanego autora horrorów. Powieść, która określi jego pozycję w świecie literatury. Podczas tworzenia, strony pojawiały się niemal samoistnie, bez konieczności poprawek, bez szkiców. Przez dekadę nawiedzała go Ona. "Słyszał ochrypły głos, widział twarz pokrytą bliznami i długie paznokcie przypominające szpony". Przedstawi Ją światu. Utrwali jej życie na papierze, by żyła na kartach powieści. A wszystko rozpoczęło się gdy otrzymał w prezencie wiekowy dziennik.

"Opuszczona" to debiut autora fenomenalnej serii #4mk, wypełniony elementami grozy i nieprzewidywalnością. Wkraczają niebezpieczne zjawiska paranormalne i niepokój, który wdziera się do wyobraźni, powodując realnie przerażające zdarzenia. Z każdą kolejną stroną klimat powieści jest coraz bardziej gęsty i dramatyczny.

Wykreowana przez bohatera historia miała przynieść wielkie pieniądze i szczęście, stała się okrutną rzeczywistością. Przywrócona zostaje do życia Ona. Ta, którą pochowano prawie czterysta lat temu. To za Nią dziesiątki kobiet oddały życie, by Ją chronić przez wieki.

Rodzina staje w obliczu niebezpieczeństwa, a mijający czas nie jest sprzymierzeńcem. Wokół coraz bardziej wyczuwalny jest aromat śmierci. Sen zmienia się rzeczywistość. Koszmar wkracza w codzienność. Wykreowana fikcja staje się namacalna. Bohater musi odnaleźć skrzynię, podążyć śladami, które mu wskazują, by ochronić żonę, córkę i nienarodzone dziecko. Gonić za majakiem w kierunku Zatoki Cieni. Popada w paranoję, a siły nadprzyrodzone atakują zewsząd. Niepojęte zjawiska przejmują kontrolę.
Uschnięty trawnik, martwe drzewa, nieobliczalne stwory, kopce wilgotnej, cuchnącej ziemi wdzierają się do domu.

Słowa mają moc. Niosą ogromny ładunek emocjonalny i rzeźbią rzeczywistość. Żyjemy w błędnym przekonaniu, że wiemy co nas i naszych bliskich uszczęśliwi. Tak naprawdę nie mamy zielonego pojęcia co do spełnienia jest potrzebne. Los jest przewrotny i lepiej nie rzucać słów na wiatr, bo istnieje ryzyko, że nasze bezmyślnie wypowiedziane słowa spełnią się.