Zjadaczka Grzechów recenzja

Książkę Megan Campisi kupiłam na sporej promocji, podczas urlopu nad morzem. Padał deszcz, poprzednią książkę skończyłam, a miła pani ekspedientka ucięła sobie ze mną krótką rozmowę na temat pozycji, które poleca. I tak oto sięgnęłam po „Zjadaczkę grzechów”, o której wcześniej słyszałam, ale trochę się jednak obawiałam.

„Nie wiem, skąd to wiem, ale kłamstwo jest jak zapach albo smak; od razu je czujesz.”

Zapoznajemy się z historią młodej dziewczyny, która zostaje wtrącona do więzienia za kradzież chleba i skazana na żywot ‘Zjadaczki grzechów’. Oznacza to, że do końca swoich dni ma wysłuchiwać spowiedzi umierających i spożywać pokarmy odpowiadające ich grzechom. W ten sposób przewinienia przechodzą na Zjadaczkę, a dusza zmarłego może zostać zbawiona. Wszyscy uciekają od napiętnowanej kobiety, modląc się, nie słuchając jej głosu i bojąc się, że zostaną przeklęci. May musi poradzić sobie z nową rzeczywistością, a pomaga jej w tym inna Zjadaczka, która wzięła dziewczynę pod swoje skrzydła. Jednak spokój nie trwa zbyt długo, gdy podczas skandalu na dworze królewskim, starsza Zjadaczka zostaje wtrącona do lochu. Czy May będzie w stanie jej pomóc?

„Wszystkie nasze mroczne uczucia plamią serce i te plamy przeradzają się w przekleństwa.”

Książka jest pisana w pierwszej osobie czasu przeszłego z punktu widzenia May. Towarzyszymy jej w trudnej sytuacji do której musi się dostosować i mamy też wgląd w jej wspomnienia z dzieciństwa. Dziewczyna miała ciężko, żyjąc w domu rodziny parającej się wszelkimi przestępstwami, a po śmierci ojca, zupełnie utraciła wszelką radość. May chce kontaktu z drugim człowiekiem i dlatego wytykanie palcami, uciekanie, odwracanie wzroku od jej piętna, naprawdę dziewczynę przytłacza. Pozostałe postaci są mało widoczne, ale wnoszą pewną wartość dodaną do interakcji głównej bohaterki. Sam zamysł wyznania grzechów i ustawienia odpowiadających pokarmów na trumnie, uważam za bardzo ciekawy i różne grzechy powracają podczas całej książki, skłaniając do refleksji. Owoc granatu z okładki oznacza czary, co jest ciekawym smaczkiem, biorąc pod uwagę rozwój fabuły.

„Zasady przynoszą pewną ulgę. Wiesz, czy jesteś dobra, czy zła. Ale nawet kiedy jesteś zła, wiesz, gdzie pasujesz. Masz swoje miejsce. Tylko, że ja już nie chcę, żeby zasady innych ludzi mówiły mi, gdzie jest moje miejsce.”

Akcja i całość książki dobrze się spina, przez co czyta się to szybko i ciekawie. Intryga na dworze jest dobrym kierunkiem, jaki obrała autorka, bo wypośrodkowała spojrzenie na ludzkie życie, grzechy czy też biedę i przemijanie, z rozwiązywaniem zagadki i poszukiwaniem sprawiedliwości. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, ale cały zwrot akcji nastąpił kiedy na trumnie jednej z dam dworu pojawiło się serce jelenia, które przygotowano za grzech, który nie został wyznany. Co to za grzech i jakie miejsce w historii odgrywają woskowe laleczki naszpikowane igłami? Musicie przeczytać, żeby dowiedzieć się tego sami :)