Blizna recenzja

Natychmiast po lekturze "Śladu" sięgam po jego kontynuację czyli "Bliznę". Autor bardzo wysoko postawił sobie poprzeczkę i powiem Wam jedno: jest jeszcze lepiej!
Przemysław Żarski to kolejny pisarz, który udowadnia, że kryminałem Polska stoi.

W noworoczny poranek, w stodole znaleziono zwłoki młodej kobiety, a w pobliżu, inna dziewczyna, wysiada z rozbitego auta Błażeja Urygi, współpracownika Krefta. Nie pamięta, skąd się tam wzięła.
O co chodzi z tajemniczymi przesyłkami zawierającymi fragment ludzkiej skóry z bliznami przypominającymi ślady po przypaleniach? Czy te sprawy się ze sobą łączą? I co ma z tym wspólnego Uryga? Tego będzie próbował dowiedzieć się komisarz Robert Kreft.

”Błędy, które popełniamy, są niczym utrwalone na skórze blizny.”

Autor idealnie połączył kryminał z wątkami obyczajowymi a przeszłość z teraźniejszością. Mamy dwie płaszczyzny czasowe, tą z obecnym śledztwem i tę z przeszłości Krefta. Pozwala nam to jeszcze lepiej go poznać, a na to właśnie liczyłam najbardziej. Śmierć matki pozostała dla niego wciąż otwartą raną, która nie może się zabliźnić. Jego przeszłość, dzieciństwo, pierwsze przyjaźnie, prześladowania przez starszych chłopaków, przypominają mi paczkę przyjaciół z "TO" Kinga, ten słodko - gorzki a jednocześnie złowieszczy czas. Wszystkie te przeżycia spowodowały, że dziś jest takim a nie innym człowiekiem, nie potrafi zbudować trwałych relacji z kobietami, a przed problemami ucieka w pracę. Gdy czytam o chłopcach szykanowanych przez starszych kolegów, gdy obserwuję coraz większą podłość męża wobec żony, czuję dojmującą bezradność ofiar, narastający w nich niemy krzyk i sprzeciw.

"Śmierć matki uodporniła go na cierpienie. Wycofywał się, nim udało mu się zbudować coś trwałego. Nosił na sobie wiele blizn, które przebijały spod skóry i których nie był w stanie schować nawet pod grubą warstwą tuszu".

Już wiem czego mogę się spodziewać po autorze, a mianowicie misternie skonstruowanej intrygi na niezwykle wysokim poziomie. Zagadka jest przednia, bohaterowie realistyczni, narysowani zdecydowaną kreską a umiejscowienie to wisienka na torcie - wszystkie gminy są mi dobrze znane, bowiem mieszkam tuż obok. Od zawsze chciałam przeczytać coś, co będzie działo się w miejscach, które znam.

To historia o dążeniu do prawdy za wszelką cenę i o tym, że niektóre rany na zawsze pozostaną otwarte.

PS. Nie czytajcie poza kolejnością!