Dusza bez Boga recenzja

Dusza bez Boga jest porywającą pozycją. Autorka prowadzi swoje religijne śledztwo (bo tak to chyba można nazwać) z dużą skrupulatnością. Prowadzi nas przez kilka pokoleń amerykanów i ich podejścia do wiary, na podstawie różnych wyznań. Dużą rolę odgrywają tu jej prywatne doświadczenia i to jak prawie całe swoje życie jej droga z kościołem się zbiegała, po to by za jakiś czas znowu się oddalić.

Podoba mi się, że Ozmet (pomimo nieszczęsnego powiedzenia dziecku, że są "Nikim"), stara się być bardzo obiektywna w swojej ocenie i podchodzi z pewną dozą krytycyzmu. . Stara się zrozumieć, dlaczego na przełomie zaledwie dwóch, trzech pokoleń ludzie odchodzą od kościoła. Jak to się dzieje, że bardzo wierzący i praktykujący dziadkowie, mają wnuki w ogóle niezainteresowane religią. Sprawdza, co takiego ma wpływ na przyspieszenie tempa laicyzacji społeczeństwa. Zwłaszcza, że potrzeba wspólnoty, wiary i obrządku jest mocno zakorzeniona w naszym jestestwie. Nie boi się napisać, że kościół i jego hierarchowie, niezależnie od wyzwania, skostnieli i nie nadążają za współczesnością. Nie potrafią zaoferować młodemu pokoleniu nic, co by ich przyciągnęło, bo archaiczne dogmaty i nieukrywane wykluczenie ludzi, niepasujących do klucza, są dla nich nieatrakcyjne
Do swojej podróży zaprasza socjologów, teologów, czyta masę opracowań i artykułów, a to wszystko okrasza wstawkami z historii własnej, swoich bliskich lub znajomych.
Pytania, które zadaje nie są proste i nie ma na nie jednoznacznej odpowiedzi. Czytelnik nie dostaje na tacy przepisu na szczęśliwe życie bez Boga, tę drogę musi znaleźć sam. Ozmet oddziela religijność od duchowości i oczywiście na przestrzeni czasu nie jest w tym jedyną. Jednak pokazuje, bo może udowodnianie to za dużo napisane, że to są dwie oddzielne sprawy, które mogą być ze sobą sprzężone, ale nie muszą.
Myślę, że ta książka pomaga ułożyć sobie w głowie życie bez dogmatów i uporządkowanie chaosu, który może powstać po decyzji o odejściu od religii. Sama stanęłam przed problemem co powiedzieć dziecku, na pytanie o co chodzi w przypadku Bożego Narodzenia czy Wielkanocy, skoro je świętujemy, ale bez religijnej otoczki.
Z drugiej strony, w swoich badaniach porusza temat dobroczynności, wspólnoty i wspierania się nawzajem. Ja z własnych doświadczeń widzę, że ludzie potrafią tworzyć wspólnotę wokół różnych wspólnych celów, czy światopoglądów, a najbardziej pomocni i chętni pomocy innym są, Ci których można zaliczyć do "nonów".
Nie dostałam odpowiedzi na tacy.


Duży plus za potężną bibliografie i znaczącą ilość przypisów.