Pakt recenzja

Choć od wielu miesięcy jestem posiadaczką dwóch kryminałów autorki, to dopiero teraz, przy okazji premiery "Paktu", udało mi się odbyć moje pierwsze spotkanie z twórczością pisarki, które śmiało mogę zaliczyć do bardzo udanych. Dopiero teraz, po przeczytaniu książki, zdałam sobie sprawę, że jest to trzeci tom serii o komisarzu sto­łecz­nego wy­działu do walki z ter­ro­rem kry­mi­nal­nym i za­bójstw, Adamie Lorenz. Jestem zaskoczona, że w trakcie czytania nie zorientowałam się, że to trzecia część, nie miałam wrażenia, że umknęły mi jakieś wydarzenia z życia Adama. Ten, kto czytał poprzednie książki autorki, zapewne zdążył już polubić postać głównego bohatera. Ja dopiero się z nim zapoznawałam.

Tym razem Lorenz odwiedza znajomego, Pawła Zwolińskiego, który wraz z żoną Martą, kupił i odrestaurował stary pałacyk. Budynek skrywa mroczna historię. Dwadzieścia lat wcześniej 18-letnia Oliwia Glejner popełniła tam samobójstwo. Po przybyciu Adama do pałacu okazuje się, że właśnie zaginęła jedna z pracownic - Ukrainka Olga Kravchuk. Jej koleżanka Luda zniknęła dwa tygodnie wcześniej. Na miejsce przybywa młoda prokurator Maria Sza­frań­ska, gdy tylko zostają znalezione pierwsze zwłoki.

Wartka akcja dziejąca się w teraźniejszości, ukazująca próby rozwiązania zagadki kryminalnej, urozmaicona została przeskokami czasowymi. Retrospekcje dają czytelnikowi szersze pole widzenia, ale niewiele pomagają w samodzielnym jej rozwikłaniu. Tropy są mylone, a bohaterowie mają jedynie same poszlaki i hipotezy niepoparte dowodami.

Każda postać została obdarzona indywidualną osobowością. Różnią się od siebie sposobem wypowiadania, temperamentem.

To, co było dodatkowym atutem książki, to zawarcie w fabule wspomnień jednego z ukraińskich pracowników, Andrija. Nie pomijając szczegółów bestialstwa opowiada on jak wyglądała wojna domowa w Donbasie, czego doświadczył, jakie wewnętrzne bitwy musiał stoczyć stojąc po przeciwnej stronie barykady ze swoim przyjacielem i jakie piętno wypaliło to w psychice.

Czytelnik dosyć wcześnie dowiaduje się kto jest mordercą, ale historia się na tym nie kończy. Osobiście mam poczucie niedosytu w związku ze sprawcą. Życzyłam mu czegoś innego...

Jest to kawał rasowego kryminału, który dzięki niesamowicie lekkiemu stylowi czytało się w iście ekspresowym tempie. Mnie autorka przekonała do swojego talentu. Koniecznie muszę nadrobić zaległości.