Ofiary recenzja

Jonathan Kellerman jest jednym z pierwszych autorów powieści kryminalnych, który wciągnął mnie w ten czytelniczy świat. Przerobiłam już prawie wszystkie książki tego pisarza i było to dawno, dlatego nie pamiętałam niczego zagłębiając się po raz drugi w lekturę „Ofiar”.

Na miejsce zbrodni zostaje wezwany policyjny detektyw Milo Sturgis i jego konsultant dr. Alex Delawere. W mieszkaniu znaleziono okaleczoną i wypatroszoną właścicielkę. Szybko okazuje się, że ofiara miała „trudny charakter” i wielu ludzi źle jej życzyło. Po krótkim czasie dochodzi do kolejnego zabójstwa, pomimo znacznych różnic osobowości nie ma wątpliwości, że jest to robota tego samego zwyrodnialca. Pojawia się również po raz drugi wątek tajemniczego mężczyzny ubranego w płaszcz z owczej skóry. Po mozolnym śledztwie trop prowadzi do dawno zamkniętego oddziału szpitala psychiatrycznego. Wkrótce pojawia się więcej ofiar, a wraz z nimi zostaje odkryta straszna prawda.

Akcja książek tak jak zawsze w przypadku Kellermana na początku strasznie się wlecze. Śledztwo prowadzone jest dokładnie, autor niczego nie pomija. Dla niektórych może to jest zaletą, ale nie dla mnie. Kiedy usypiam przez pierwszą połowę, to w drugiej gnam za myślami Mila i Alexa. Na szczęście tym razem pisarz bardziej dał sobie na wstrzymanie z dokładnym opisem miejsc w Kalifornii (bo co mnie obchodzi ciąg ulic i ich widoki), dlatego mogę wybaczyć tę początkową nudę.

Historia może nie jest powalająca, jednak dla stałych czytelników Kellermana to norma. Dużo psychologii, domysłów i olbrzymiej pracy śledczych. Ze wzgląd na stare czasy i sympatię do tego wielkiego detektywa, oceniam książkę dobrze.