Recenzja książki Pax

Kolejna, która już nie liczę bo dawno straciłam rachubę, książka którą przeczytałam synowi w trakcie wieczornego klubu młodego czytelnika. Zaczęliśmy jak Młody miał kilkanaście miesięcy i do dziś nam się jeszcze ten rytuał nie znudził. Jednak czas leci i nie łudzę się że wkrótce usłyszę: Mama, daj spokój. Za duży jestem abyś mi czytała. Jednak jak na razie mój prawie 10-cio latek nadal wybiera w bibliotece dwa stosiki książek - jeden do czytania dla siebie a drugi dla mnie. Oby jak najdłużej.
Ma teraz fazę na książki o duchach i zwierzętach więc na przemian czytamy o nawiedzonych zamczyskach i słodkich pieskach, kotkach oraz innych puchatych stworzeniach.

Po "Paxa" Sary Pennypacker sięgnęłam ja, mając gdzieś w odmętach pamięci zakodowaną informację że swego czasu książka ta wzbudziła spore zainteresowanie małych i dużych czytelników.
Porównywana do "Małego Księcia" opowieść na kilka długich wieczorów przykuła naszą uwagę przenosząc w świat niezwykłej przyjaźni, trudnych wyborów i wojennej zawieruchy.
Peter to chłopiec naznaczony smutkiem. Osierocony przez matkę, wychowywany przez surowego i nie okazującego uczuć ojca łaknie miłości i zrozumienia. Niespodziewania jego bratnią duszą staje się mały lisek nazwany Paxem znaleziony w lesie bez opieki którym Peter postanawia się zająć. Jednak pewnego dnia, gdy ojciec chłopca na ochotnika zgłasza się do wojska Peter musi opuścić swój dom i udać się pod opiekę dziadka. Pax nie może jednak z nim jechać dlatego ojciec postanawia wypuścić dorosłe już zwierzę do lasu. Ta decyzja łamie serce chłopca i sprawia że jego celem staje się odnalezienie lisa a oznacza to wielokilometrową wędrówkę przez dzikie ostępy.

To piękna choć trudna opowieść pełna filozoficznych rozważań o sensie ludzkiego życia, niszczącej sile wojny, winie i karze. W pewnym momencie zastanawiałam się czy to na pewno książka dla dzieci. Wiem że mój syn niektórych fragmentów nie rozumiał i musiałam nie raz wyjaśniać mu co autorka miała na myśli (przykładem niech będzie chociaż historia Voli). Dla niego najbardziej porywające była postać Paxa i jego przygody. Ale to pewnie świadczy że książkę można odbierać na wielu poziomach, tak jak wspomnianego już "Małego Księcia".

Polecam Małym i Dużym czytelnikom. Za moich czasów w telewizji funkcjonowało w weekendy tzw. kino familijne. "Pax" to książka która doskonale wpisuje się w ten nurt - mądrej opowieści dla całej rodziny.