Recenzja książki Pejzaż w kolorze sepii

Długo zastanawiałam się nad tym, co właściwie czuję po przeczytaniu tej książki. Pierwsza myśl, jaka mi się nasuwa, to że ta książka jest po prostu piekielnie dziwna.

Akcja toczy się naprzemiennie w powojennym Nagasaki oraz w czasach późniejszych w Wielkiej Brytanii.

Czasy z Nagasaki, to okres, kiedy młoda Etsuko wraz z mężem spodziewali się pierwszego dziecka. W tamtym czasie zrodziła się jej znajomość z mieszkającą po sąsiedzku Sachiko i jej córką Mariko. Tło dla wszystkich wydarzeń stanowi wizyta teścia Sachiko, za którą ciągnie się z kolei wątek polityczny.

W opisanym w książce czasie z życia w Anglii, kobieta przeżywa trudny okres po stracie drugiego męża i samobójczej śmierci córki z pierwszego małżeństwa. Jednocześnie wpleciona jest w to wszystko wizyta drugiej córki, mieszkającej na co dzień w Londynie.

Wielowątkowość powieści jest naprawdę zaskakująca. Autor prowadzi nas przez kolejne wydarzenia takim labiryntem, że chwilami można mieć wątpliwość, co jest opisem faktów, co snów, a kiedy mamy do czynienia z urojeniami bohaterów. Właściwie każda z postaci ma w sobie coś niepokojącego. Wynika to zapewne z okrutnych przeżyć, jakich wszyscy, włącznie z dziećmi, doświadczyli podczas wojny. Pozostawiło to wyraźny ślad na ich osobowościach i zmieniło postrzeganie świata. Autor nie pokazuje nam jednak wprost tych wszystkich powiązań, których efektem są takie czy inne zachowania bohaterów. Pozostawia olbrzymie pole wyobraźni czytelnika, a ta może się tu naprawdę wykazać.

Przez cały czas panuje nieprawdopodobnie gęsta atmosfera. Każdy uśmiech i miłe słowo wydają się mieć drugie dno i być podszyte czymś złowieszczym, czymś, czego autor do końca nie chce nam zdradzić.

We mnie "Pejzaż w kolorze sepii" pozostawił olbrzymi niepokój. Przyjęłam kilka możliwych opcji zakończenia tej ponurej historii i każda wydaje się równie prawdopodobna. Kazuo Ishiguro potrafił doskonale stworzyć napięcie i spowodować, aby niepokój eskalował w czytelniku z każdą kolejną stroną. Emocjonalna moc płynąca z tej powieści z całą pewnością zostanie ze mną na długo.