Perswazje recenzja

Zachwytom pod adresem Jane Austen nie widać końca. Tak również będzie i tym razem. Dobry klasyk nigdy nie jest zły - to moja domena, która często się sprawdza.

" Trzykrotnie zekranizowana powieść obyczajowa z początku XIX wieku. Błyskotliwie nakreślony portret angielskiej szlachty i intrygujący romans."

Czy można zapomnieć prawdziwą miłość? takie oto pytanie padało wielokrotnie w myślach Anny Elliot. Osiem lat rozłąki, osiem długich lat niekończących się dywagacji, co by było gdyby...

Upływ czasu niewątpliwie zmienił młodą, naiwną Annę w dojrzałą kobietę. Pomimo urody, dobroci i niezwykłej delikatności pozostała wciąż samotna. Lata rozłąki i niepewności sprawiły, iż młodzieńczy wygląd nieco przywiądł.

Pod wpływem perswazji i dobrych rad, Anna zerwała zaręczyny z kapitanem marynarki Fryderykiem Wentworthem. Zraniony i przepełniony żalem mężczyzna wyruszył w morze. Przez wiele lat nie mieli ze sobą kontaktu. Kiedy usłyszała o jego powrocie w rodzinne strony, długo uśpione serce na nowo zaczęło bić.

Jako jedna z trzech córek Sir Waltera Elliota z Kellynch Hall w hrabstwie Somerset. Człowieka niezwykle samolubnego, dbającego do przesady o pozory z cechami narcystycznymi. Przyzwyczajony do wygodnego życia nie zaprzestał wydawania wielkich sum, nawet w dobie kryzysu finansowego. Po śmierci żony nigdy się ponownie nie ożenił i jak wielu myślało naumyślnie, chcąc długo się tym szczycić wzbudzając ckliwe uczucia w oczach sąsiadów. Jedną tylko córkę obdarzył prawdziwą ojcowską miłością. Była nią najstarsza - Elżbieta. Istota wielce podobna do rodziciela, tak samo jak on ograniczona, cyniczna i piękna. Annę natomiast miał za nic. Za nic jej mądrość, dobrość, zaradność i uczciwość. Nawet jej urodę miał za nic. Mary jako najmłodsza z rodzeństwa, wyszła najwcześniej za mąż. Była i pozostała tylko Mary.

Świetnie napisana. Postaci wyraziste, o różnorakich charakterach i podejściu do życia. Wszystko to okraszone humorem. Mimo niezawiłej fabuły wciąga zapamiętale pozwalając doskonale wczuć się w klimat XIX-wiecznej Anglii. Romans pomiędzy głównymi bohaterami - piękny, wzruszający. Niczego w nim nie brak. Opisane wyczerpująco emocje towarzyszące bohaterom pozwalają na utożsamianie z nimi. Dojrzałe gorące uczucie opisane w liście kapitana Wentwortha pod koniec powieści, szczególnie mnie poruszył. Wyśmienicie uchwycona gra pozorów i wpływ bliskich na podejmowane decyzje. Niezmiennie polecam.