Piekielne Niebo recenzja

Narida, osiemnastoletnia anielica, zostaje oskarżona o zabójstwo. Na sali anielskiego sądu zapada wyrok, przez który zostaje wygnana i upada strącona z Nieba. Brudna, zakrwawiona i okaleczona ląduje w Rzymie, gdzie znajduje ją właściciel pubu, który bierze ją pod swoją opiekę. Po dziesięciu latach pobytu na Ziemi budzą się jej dawne moce i wraz ze swoim przyjacielem Rimonem bierze udział w serii tajemniczych zdarzeń. Istnieje szansa na rozwiązanie zagadki morderstwa sprzed lat, dlatego ta nie wycofuje się i wraz ze swoimi nowymi przyjaciółmi zamierza dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się 10 lat temu.


To był jeden z lepszych debiutów literackich 2024 roku, jaki miałam okazję przeczytać. Oryginalny pomysł na fabułę. I pomimo pomieszania różnych elementów zaczerpniętych i z religii, i z mitologii, autorce udało się to połączyć w logiczną i spójną całość.

Główna bohaterka to zadziora jakich mało, ale w gruncie rzeczy ma dobre serce. Zawsze jest chętna do niesienia pomocy tym, którzy jej potrzebują. W trakcie rozwoju fabuły Narida odkrywa swoje moce, które do tej pory uważała za uśpione. Jest to zdecydowanie moja ulubiona postać.

Tę książkę tak dobrze mi się czytało, że nawet nie zauważyłam, kiedy przygoda dobiegła końca. Powieść została napisana lekkim stylem, a tempo akcji nie zwalniało ani na chwilę. Anioły i demony zostały przedstawione jako istoty z jednej strony posiadające niesamowite umiejętności, a z drugiej zupełnie ludzkie i wspaniałe w swojej niedoskonałości. W powieściach bardzo lubię elementy oniryczne, których w powieści Karoliny Ligockiej nie zabrakło i nadawało niesamowitej głębi fabule. Relacja między główną bohaterką a swoim wilkiem miała w sobie coś pięknego i eterycznego zarazem.

W trakcie lektury „Piekielnego nieba” na pewno nie będziecie się nudzić, dobrze budowane napięcie utrzymuje Czytelnika przy opisywanej historii i sprawia, że ten chce odkrywać kolejne tajemnice, i dotrzeć do jej końca. W powieść zostały wplecione zabawne dialogi, które nie raz wywoływały uśmiech na mojej twarzy.

Polecam i mam nadzieję, że niedługo pojawi się kolejny tom przygód naszej anielicy. Czekam z niecierpliwością!