Gate recenzja

Bardzo rzadko sięgam po książki, w których nic się nie dzieje, a za takie uważam te pozbawione wątków kryminalnych. Są one obecnie tak różnorodne, że w zupełności spełniają moje czytelnicze oczekiwania, można trafić zarówno na krwawe opisy zbrodni, jak i niezwykle głębokie rozważania o konsekwencjach wynikających z ich popełnienia, przyjrzeć się jej z perspektywy sprawcy, ofiary albo policjanta. Jednak kilka razy w roku "zmuszam" się do wyjścia poza strefę komfortu, bo tylko tak mogę się rozwijać.
Wiele lat temu, jeszcze jako nastolatka, próbowałam zmierzyć się z "Samotnością w sieci" Janusza Leona Wiśniewskiego i poległam po kilku stronach. Wtedy jeszcze nie kończyłam każdej rozpoczętej książki, więc zwyczajnie oddałam ją do biblioteki i zapomniałam o autorze. Jednak gdy zapoznałam się z opisem powieści "Gate", poczułam, że warto dać Wiśniewskiemu jeszcze jedną szansę. W końcu teraz jestem te kilka lat starsza i dojrzalsza. A jednak zaczęło się dokładnie tak samo, po jakiś dwudziestu stronach odłożyłam książkę i zabrałam się za inne, aż po jednej wyjątkowo mocnej lekturze uświadomiłam sobie, że potrzebuję chwili wytchnienia i "Gate" ponownie znalazła się w moich rękach. To najlepszy dowód na to, że na to jak odbieramy daną powieść, ogromny wpływ ma zarówno czas w jakim ją czytamy oraz to, co czytaliśmy wcześniej.
"Gate" mnie pochłonęła, sprowokowała do całej masy refleksji. O życiu, miłości, przemijaniu, niewykorzystanych okazjach. I o Rosji, innej niż ta, która dominuje w naszych myślach w tym roku. O Rosjanach wypędzonych z kraju, a mimo to noszących ojczyznę głęboko w swoim sercu. Autor nie mógł wiedzieć, pisząc tę powieść, że ukaże się ona w rzeczywistości, w której nikt nie chciał znaleźć. I że stworzeni przez niego bohaterowie przyniosą mi jakiś rodzaj ukojenia, wleją w moje serce nadzieję, że może być zupełnie inaczej, że gdzieś daleko nad Bajkałem Rosja może być piękna. I że jest różnica między narodem a jednostką, o czym tak łatwo jest teraz zapomnieć.
Potrzebowałam tej książki, tych emocji, które we mnie wywołała. Właśnie teraz, właśnie w momencie, gdy zaczęłam przewracać jej strony. To niesamowite, że za pomocą słów można otulić duszę. Nie pozostaje mi nic innego, jak zapoznać się z wcześniejszymi losami bohaterów "Gate".
"Gate" to opowieść, dzięki której zrozumiałam w pełni, czym jest literatura piękna. Polecam ją każdemu, choć nie na siłę. Tę powieść trzeba poczuć, sięgnąć po nią wtedy, gdy będzie się jej potrzebować, nawet o tym nie wiedząc.
Moje 8/10.