Smutki wszelkiej maści recenzja

Mariana Leky oczarowała wiele osób realizmem magicznym w powieści ,,Sen o okapi". W książce ,,Smutki wszelkiej maści" go nie znajdziemy, ale zamiast tego autorka ujmuje czytelnika codziennością i radością z małych rzeczy i gestów.

Nowa książka niemieckiej pisarki, to zbiór tekstów, które stanowią wycinek z życia narratorki. Razem tworzą obraz pewnej rodzinny i mieszkańców domu. Ciągłość fabularna w postaci narratorki sprawia, że z tych krótkich opowieści wyłania się kilka ciekawych osobowości, które przewijają się przez całą książkę i tworzą ich małe, wielkie życiowe opowieści. Zabieg ten daje poczucie pewnej klamry.

Tytuł ,,Smutki wszelkiej maści" składa się z trzydziestu dziewięciu zwięzłych tekstów, które pierwotnie publikowane były w kolumnie czasopisma literackiego ,,Psychologie Heute". Autorka później przerobiła historie, by wydać je w formie książki. W przypadku takich zbiorów zdarza się, że przedstawione teksty są nierówne. Tak było w tym przypadku. W ,,Smutki wszelkiej maści" znajdziemy teksty bardzo dobre, pełne emocji, zamknięte na kilku stronach. Oraz słabsze, które nie mają konkluzji. Nie zmienia to faktu, że podczas czytania tej książki niejednokrotnie uśmiechałam się pod nosem, czy energicznie zgadzała się z treścią fragmentu. Przeważały dobre i angażujące opowiadania. Czekałam na powrót Lydii.

Zawarte w nowej książce Marianny Leky opowieści są przeważnie napisane prostym językiem, ale nie brakuje w nich również barwnych opisów. Autorka w piękny sposób uchwyciła codzienność, w której nie brakuje lęków, problemów i wszelkiej maści zmartwień, ale zdecydowała się tknąć w swoje teksty nadzieję i pozytywną energię.
Pomimo głębokiego osadzenia tej książki w rzeczywistości w ,,Smutki wszelkiej maści" znajdą się fragmenty pełne dziecięcej, nieograniczonej wyobraźni.

Nierozważne byłoby w pełni utożsamiać narratorkę z autorką, ale Mariana Leky zostawiła w swoich tekstach fragmenty, które mocno sugerują wątki autobiograficzne. Niemiecka pisarka jest czułą i wnikliwą obserwatorką, w krótkich tekstach udaje jej się ująć esencję życia, na różnych jego etapach.

Autorka ma świetny styl, która nadaje tej książce cudowny klimat. Nie śpieszy się z opowiedzeniem historii swoich bohaterów. Wprowadza do tekstu poczucie melancholii oraz nostalgii, które wywołują refleksje.

Mariana Leky w ,,Smutkach wszelkiej maści" porusza różne trudne tematy. Znajdziemy tu pierwszy zawód miłosny, widmo śmierci, lęki, brak odwagi oraz . Autorce nic co ludzkie nie jest obce i z wielką subtelnością otula czytelnika gammą pozytywnych emocji. Zwraca uwagę, na czerpanie radości z życia i z małych rzeczy. Historie przedstawione w ,,Smutkach wszelkiej maści" wydają się ponadczasowe i ponadpokoleniowe.

P.S. Pani Wiese na bezsenność polecam ,,W poszukiwaniu straconego czasu" Marcela Prousta.