Dziwna Sally Diamond recenzja

Czterdziestoletnia Sally Diamond wyrzuciła zmarłego ojca na śmietnik. I nie ma w tym nic dziwnego. Cóż, w każdym razie Sally w to wierzy, ponieważ jej ojciec zawsze to powtarzał: „Po prostu wyrzuć mnie na śmietnik”. Fakt, że powiedział to ze śmiechem, nie zrobił żadnej różnicy dla Sally, ponieważ Sally nie jest taka jak inni ludzie, jest trochę dziwna. Niepełnosprawna społecznie – tak zawsze opisywał ją ojciec.

Sally nie miała nic wspólnego ze światem zewnętrznym, nie potrafi rozmawiać z nieznajomymi i nienawidzi, gdy ktoś ją dotyka. Po śmierci matki została sama z ojcem psychiatrą w odizolowanym domu na irlandzkim zaciszu i była z tego powodu całkiem szczęśliwa. Jednak gdy wychodzi na jaw, co z nim zrobiła po jego śmierci, światowe media pojawiają się u jej drzwi wraz z miejscową policją i przez pewien czas jej nazwisko jest na ustach wszystkich. Potem zaczynają przychodzić wiadomości od nieznajomego, który zdaje się wiedzieć o niej o wiele więcej niż ona sama, ponieważ Sally nie ma żadnych wspomnień ze swojego życia sprzed dnia, w którym adoptowała ją para lekarzy. W końcu za sprawą tajemniczego nadawcy dopytuje ciotkę i przyjaciółkę ojca o swoją przeszłość. A to czego się dowie wywróci jej życie do góry nogami.

Dziwna Sally Diamond autorstwa Liz Nugent to powieść złożona, mroczna i fascynująca, charakteryzująca się zręczną akcją i umiejętnym opowiadaniem historii. Historii bolesnej i niełatwej w czytaniu. Narracja jest prowadzona z punktu widzenia Sally i innej postaci, której przeszłość jest powiązana z przeszłością Sally, a ich historie zbiegają się pod koniec. Byłam całkowicie pochłonięta tą opowieścią, ale trochę rozczarowało mnie zakończenie, które moim zdaniem było pośpieszne i niezbyt efektowne po tak pełnej napięcia fabule.